Verbeeldingskracht
Sri Lanka
Azië
Baatjes
Verbeeldingskracht
Met moeite probeer ik mijn schoenen weer aan te trekken. Zitten op de gloeiendhete stenen is geen optie. Een goede ooievaar ben ik al evenmin omdat ik keer op keer mijn evenwicht verlies. Ga dan gewoon op slippers zal je denken. Nou, ik ben blij dat ik schoenen met sokken aan heb. Oké, mijn sokken kunnen de prullenbak in aan het einde van de dag (en dit is niet het eerste paar), maar mijn voetzolen zijn in ieder geval niet verbrand. Veel mensen op blote voeten springen langs alle bezienswaardigheden. Het zand en de stenen zijn simpelweg té heet.
Polonnoruwa
Na het zwembad in Trinco zijn we vandaag verder gereisd en lopen in een snik- en snikheet Polonnaruwa wat ook een oude hoofdstad van Sri Lanka is geweest. Hier is veel te zien. Bij ruïnes heb je vaak heel wat verbeeldingskracht nodig om er iets in te zien. De gebouwen hier zijn in zo’n staat dat dat niet veel moeite kost.
Allereerst bezoeken we het museum en daarna springen we in een tuktuk en sjezen we van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid. We komen bij het ooit zeven verdiepingen tellende Koninklijke paleis, de leeuwentroon van Nissankamalla, de Atadage en Hatadage en natuurlijk bij de Gal Vihara met z’n Boeddhabeelden uitgehouwen uit één rots (jammer van het lelijke afdak dat er staat om de beelden te beschermen tegen de weersinvloeden). Ook vind ik Sathmahal Pasada zeker het vermelden waard. Oók dit was een zeven verdiepingen tellend gebouw (er zijn er zes bewaard) met overblijfselen van beelden in de nissen. Het gebouw schijnt nergens in de geschriften genoemd te worden en over de oorsprong is niets bekend.
Bij aankomst in ons hotel blijkt dat we vanuit het hotel zicht hebben op Sigiriya, wat voor de volgende dag op het programma staat.
Sigiriya
We staan vroeg op, voor een vroeg ontbijt, om vroeg met de klim van Sigiriya te kunnen beginnen. Het belooft wederom een warme dag te worden. Het is indrukwekkend om onderaan de enorme rots te staan. We beginnen rustig aan de klim en houden hier en daar halt om een beetje op adem te komen van het traplopen. Er zijn nog niet heel veel mensen die aan de klim zijn begonnen en daarom kunnen we zonder problemen bij de Spiegelwand met zijn fresco’s komen. Het schijnt dat als het heel druk is men hier in de file op de trap staat, in de afgrond te turen, brrr.
Daarna lopen we door naar het terras met restanten van de Leeuwenpoort. De naam Sigiriya is hieraan ontleend. Sigiriya betekent namelijk Leeuwenrots. Vanaf de poort is het nog een aardig stuk klimmen naar de citadel. Tegenwoordig is een gemakkelijk te beklimmen trap vastgeketend in de rots. Volgens Udaya moest je vroeger over de in de rots uitgehouwen treden naar boven. Nooit van mijn leven was ik dan naar boven gegaan!
Eenmaal bovenop koel je lekker af door de wind. Je vraagt je continu af hoe ze het voor elkaar hebben gekregen om een hele citadel bovenop te bouwen (ook al is daar niet veel meer van over en heb je hier wel flink wat verbeeldingskracht nodig). Het uitzicht is fenomenaal.
Op de terugweg lunchen we bij een soort van plattelandsvrouwen coöperatie. De gemeente betaalt de huur van de overdekte marktplaats en de dames uit de omgeving verkopen hier hun etenswaren. Verrukkelijke hapjes gegeten.
Ritigala
In de middag staat Ritigala op het programma. Ritigala was een afgelegen heiligdom voor monniken die aan de wereld wilden ontsnappen. Er is een prachtig stenen pad in de jungle, waar de monniken vroeger al mediterend overheen liepen. Het pad voert langs ruïnes, waar wederom veel verbeeldingskracht voor nodig is om er iets in te zien, omhoog naar een prachtige boom. Althans het pad stopt bij een prachtige boom, of het specifiek daarnaartoe loopt…Ritigala is een prachtige, vredige plek, waar je niet veel toeristen zult tegenkomen. Maar verder is er ook niet heel veel te zien.
De weg langs ons hotel blijkt een prima plek om te vogelen. Enthousiast bedenken we dat we na het diner wel even op zoek kunnen naar nachtvogels. Wanneer we een klein eindje op weg zijn en midden op de weg lopen, worden we aangesproken door de politie; of we als de wiedeweerga terug willen gaan naar het hotel. We blijken op een oversteekplaats van olifanten te lopen. Tot zover onze zoektocht naar nachtvogels.
Op onze vrije dag besluiten we een tour te doen. We gaan een klein stukje met een tuktuk, dan met een os en wagen om vervolgens met een vlot een meer over te gaan en aansluitend zien we hoe een Sri Lankaanse lunch wordt bereid. De lunch is heerlijk en niet zo spicy als gevreesd. Maar de hele tour is ons wat te toeristisch. Het is wel goed om weer eens te zien in welke luxe wij leven in Nederland.
Dambulla
Na Sigiriya is het tijd om naar Gal Oya NP af te reizen. Voordat we dat doen brengen we eerst een bezoek aan de rotstempels van Dambulla. Ook alweer zo’n prachtige plek. Wederom moeten we een flink eind klimmen voordat we onze schoenen weer uit mogen doen (en we weer blij zijn met onze sokken). Een advies voor hier is om in de laatste grot te beginnen, de eerste grot vonden wij namelijk de mooiste.
Pinnen?....nee hoor niet nodig....
Omdat Gal Oya NP in de middle of nowhere ligt, geeft Udaya aan te moeten pinnen. Nou, wij niet hoor! Tijdens onze eerste pinactie blijken we zoveel geld opgenomen te hebben dat we de rest van de reis moeite zullen moeten doen om het geld op te krijgen. Bij de bank stond een bewaker en we hebben hem gevraagd hoeveel je maximaal in één keer mag pinnen: 120.000 Sri Lankaanse Roepie. Oh, doen we dat toch twee keer...hebben we voorlopig genoeg. In welk land kun je in vredesnaam 725 EUR in één keer pinnen? In Sri Lanka. Jaja, hadden we ons iets beter in moeten verdiepen...
Foto's
