Over de grens...
Oman
Azië
MarleenvM
Over de grens...
Vanuit Abu Dhabi gaan we een stedentripje maken naar Muscat. Het is een kleine 6 uur rijden dus moet te doen zijn voor een lang weekend. We willen bij Al Ain de grens oversteken maar voordat we de Verenigde Arabische Emiraten uitrijden moeten we ons melden bij het kantoortje want het is verplicht een uitreisstempel te halen. Een norse man grist onze paspoorten uit onze handen en we krijgen een reeks vragen terwijl de man zijn meest serieuze gezicht opzet.
A citytrip to Mucat sir
Yes this is our car
Yes we want go with the car
No we not go to work there
Yes sightseeeing Muscat
No we are not crazy
We hebben al geleerd dat het Engels van de meeste Emirati erg basic is dus wij hebben inmiddels ons al aangepast om de antwoorden zo simpel en kort mogelijk te houden. We krijgen na betaling een uitreisstempel en we rijden eerst ongeveer 40 km in niemandsland. En dan zien we in de verte het grenskantoortje van Oman. We parkeren de auto en gewapend met paspoorten en portemonnee gaan we naar binnen. Bij loket 1 moeten we de paspoorten inleveren en terwijl de man gebiologeerd in de paspoorten staart krijgen we weer een aantal vragen op ons afgevuurd. Ook hier geld weer kort en duidelijk antwoorden.
We come from the Emirates
Yes we work there
No we do not want to work here
A citytrip Muscat sir
Yes just for fun
Een paar verse stempels in het paspoort rijker en wat Dirhams armer raad de man ons aan om loket 2 en loket 3 ook even te bezoeken. Tuurlijk doen we dat, zo braaf zijn we wel. We zetten een paar stappen opzij en staan zo bij loket 2, die verantwoordelijk voor de verzekering van de auto. De ambtenaar die daar zit heeft het hele verhaal al gehoord maar in kader van werkverschaffing gaan we weer.
Yes we want to visit Oman
No we do not go to work there
Yes we have Omani stamps in pasports
Yes with our car
No we don’t have Omani Insurance
We moeten een autoverzekering afsluiten voor 1 week anders mogen we niet met onze auto het land in. Gewoon een basisverzekering en na het nodige papierwerk en betalingsverkeer zijn we een papiertje rijker en een verzekering hoop ik. Alles is in het Arabisch dus controleren kan ik het niet. Op naar kantoortje 3 dat wederom een paar stappen opzij is. Maar ach die man moet ook werk hebben dus daar gaan we weer.
Yes we want to visit Oman
Yes we have Omani stamps
Yes we have Omani Car Insurance
No we do not stay more than a week
Yes we want Omani money
We wisselen wat geld om want we mogen het land niet in als we geen Omaanse Rial hebben vertelt deze man met een uiterst serieus gezicth. Zo gezegd zo gedaan en we bergen de paspoorten, het geld en de verzekeringspapieren op. We willen het douanekantoor uitlopen maar daar steekt een andere ambtenaar, die het hele ritueel heeft gevolgd, een stokje voor. Hij wil alles nog eens controleren want “its beter to be sure” zegt hij met een brede glimlach op zijn gezicht. We lachen maar terug als een boer met kiespijn want tegen stribbelen heeft totaal geen zin.
Yes we want to visit Oman
Yes we have stamps in pasports
Yes we have Omani Car Insurance
Yes we have Omani money
Alles is dik in orde en mogen verder. Er wordt ons door het ambtenaren viertal in koor een fijne reis gewenst en ze zwaaien ons uit. Eerst maar eens alles weer opbergen en dan kunnen we onze reis voortzetten. We zijn een half uur verder en ongeveer € 30 armer voor alle stempels en verzekeringen. Met goede moed rijden we parkeerplaats af maar we stuiten al snel op een slagboom. Er zat nog een vijfde douanemedewerker verstopt in het grenskantoortje en ook hij vraagt weer dezelfde vragen. Hij wil de papieren zien en zeker weten dat alles in kannen en kruiken is. Ik weet dat ongeduldig worden hier alleen maar tegen je werkt dus daar gaan we weer. We zetten een vrolijk gezicht op en antwoorden zo vriendelijk mogelijk.
Yes we want to visit Oman
Yes we have stamps in pasports
Yes we have Omani Car Insurance
Yes we have Omani money
Met een tevreden glimlach en dito knikje van de beste man mogen we doorrijden. Zijn collega’s hebben zeer goed hun werk gedaan dus de slagboom kan open. Ik durf inmiddels mijn papieren niet meer op te bergen, bang dat ik nog een mannetje tegen kom. We zetten een lekker muziekje op en laten al snel dit staaltje werkverschaffing op hoog niveau achter ons. Na een half uurtje durf ik de papieren op te ruimen want we zijn de eerste dorpjes al gepasseerd dus niets staat ons meer in de weg zou je denken.
Wat kilometers verder springen er twee militairen, met het nodige wapentuig in hun handen, op de weg en ik kan je zeggen dat dit niet echt een gastvrijgevoel oplevert. We doen het raampje open en de man heet ons welkom in Oman. Hij vraagt onze papieren en met ons paspoorten en autoverzekering verdwijnen ze in hun camouflage tentje. Daar zitten we dan, in Oman zonder papieren, als dat maar goed gaat. Ondanks de vriendelijkheid bekruipt me toch een beetje een unheimisch gevoel maar dat komt misschien door die Jeep met Bazooka achterop onder een camouflagenet. De man komt even later terug met een big smile op zijn gezicht , alles is piekfijn in orde en dat komt niet vaak voor zegt hij. Nou, daar kunnen wij ons helemaal niet bij voorstellen…..
We vervolgen onze reis weer en we moeten er toch ook wel om lachen en laten we er vooral niet bij nadenken dat we over 5 dagen weer terug de Verenigde Arabische Emiraten in moeten over diezelfde grens. We zullen dan waarschijnlijk wel weer krampen krijgen in onze kaken van de glimlach die op zullen gaan zetten.