Noord-Korea deel 1

Door: Hans793

Geplaatst op Jan 9, 2010

De tekst is wat oud, ons bezoek dateert van 2006. Daarnaast is het geschreven in de vorm van een e-mail. Maar het internet is groot genoeg, dus waarom niet de copy-knop gebruikt. Wie weet leest iemand het nog eens, kan er zijn voordeel mee doen. De blog van Columbus is wel te klein. Daarom gaat het in 4 afleveringen.
Uit de mail voorde N-Korea mail:
Wie weet komt er nog een mailtje over Noord-Korea. In een reisgids: 'A visit to this secluded country makes you immidiately the most interesting person you know'. Interessant, dat heb ik altijd al willen zijn. Ik kan nu al verklappen dat we met zowel de Noord-Koreaanse als de Amerikaanse inlichtingendienst contact hebben gehad.

Verstuurd op 8-10-2006
Beste allemaal,

Beloofd is beloofd, zo gemakkelijk komen jullie er niet af, minstens zes pagina's Noord-Korea.

Vooraf:
We zijn halverwege augustus één week in Noord-Korea geweest. Het land staat alleen groepsreizen toe. Maar, zoals mij minstens drie keer als grap is verteld, en ik het minstens tien keer heb doorverteld, de kleinst toegestane groep is een groep van één. Wij waren met z'n tweeën. Onze constante begeleiding bestond uit een chauffeur en twee gidsen. Dit is de minimale begeleiding, een groep van één krijgt deze ook. De bedoeling is dat de gidsen niet alleen ons, maar ook elkaar in de gaten houden. Wij kregen de bijna veertig jarige 'Mister Kim' mee, en 'Miss Tsju' , begin twintig, die als stagiaire werd gepresenteerd. Dat elkaar in de gaten houden viel overigens wel mee. Mister Kim sprak Duits, heel minimaal Engels, en lag meestal voorin het busje een beetje te soezen, dan wel slapen. Miss Tsju sprak Engels. Een intelligente dame die we alles konden vragen, maar ook veel van ons wilde weten, en open stond voor discussie. Ze toonde zich een fervent aanhangster van het regime, maar had wel als droom een keer naar Parijs te gaan.
We zijn op maandag en dinsdag per trein van Beijing naar Pyongyang gereisd. Een mooie gelegenheid het land onderweg te zien, hoewel we natuurlijk nergens konden uitstappen. In Pyongyang werden we op de 37 ste verdieping van het Yanggakdo hotel gestopt. Het hotel staat op een eiland in de rivier die door Pyongyang stroomt. Het was niet de bedoeling dat we iets op eigen houtje zouden ondernemen, zoals het eiland verlaten, zo werd ons heel uitdrukkelijk duidelijk gemaakt. De beide gidsen, hoewel inwoners van Pyongyang, sliepen ook steeds in het hotel. Vierentwintig uur per dag service zeg maar. Bijna alle bezienswaardigheden die we bezochten waren gerelateerd aan het huidige regime. Bij bijna elke bezienswaardigheid kregen we ook nog een extra lokale gids mee. Één nacht sliepen we in Kaesong, dichtbij de grens van Noord en Zuid Korea. Hier bezochten we onder andere de DMZ (demilitarized zone), de grens tussen Noord en Zuid Korea. We mochten zelfs een paar stappen Zuid-Korea in. De laatste dag, zaterdag, vlogen we met het vliegtuig terug naar Beijing.
Juche is de staatsideologie. Letterlijk betekent het 'meester over jezelf'. Kim-Il-Sung, de overleden president van Noord-Korea, is de opsteller van de leer. Heel kort gezegd komt het er op neer dat de mens het enige wezen is dat rationeel invloed uitoefent op zijn omgeving. De mens moet meester zijn van zijn omgeving. Ieder individu, maar ook ieder land, moet zich zelfstandig kunnen redden.


Utrecht, 26 september

Een bericht uit het AD van twee weken geleden:

Vakantiedorp voor golfers
In de jacht op buitenlands geld geeft het straatarme Noord-Korea het Zuid-Koreaanse bedrijf Unico toestemming een luxe vakantiedorp met golfbanen te bouwen in de grensstad Kaesong. Het complex is vooral bedoeld voor toeristen uit Zuid-Korea. Naar verluidt golft de N-Koreaanse leider Kim-Jong-Il ook. Volgens de staatsmedia wist hij tijdens zijn eerste spelletje golf elf holes-in-one te slaan.


HET PARADIJS
Samen met zijn allen is toch veel beter dan ieder voor zich. Mensen worden niet gedreven door korte termijn doelen die enkel en alleen door zelfzucht zijn ingegeven. Belangeloos zet iedereen zich in voor de verheffing van het algemeen. Alle mensen doen dat vanzelfsprekend met volle inzet waardoor de maatschappij zich in een niet te stuiten vaart ontwikkelt naar een eerlijk, rechtvaardig, materieel overvloedig samenzijn van iedereen. Vrijheid krijg je er gratis bij, want wie zou iets anders willen dan de voorspoed en het welzijn van het gehele volk?

Langs vele Noord-Koreaanse wegen loopt een breed spoor van kleurige bloemen. Het ziet er fris en vrolijk uit, ze worden zorgvuldig onderhouden door ploegjes mannen en vrouwen in blauwe of zwarte overalls. Files zijn een onbekend verschijnsel, verkeer op zich is eigenlijk al een uitzonderlijk fenomeen. Op de vierbaansweg naar Kaesong komen we buiten Pyongyang in drie uur misschien vijftien andere voertuigen tegen. Een enkele volle bus, wat legervoertuigen, partijelite en medetoeristen. Geen last van vervuilend herriemakend verkeer, maar als er wel wat rijdt zitten wij erin met chauffeur. Lang leve het socialisme, of heb ik het nu verkeerd begrepen. Dat kan haast niet waar zijn want Kim-Jong-Il roept precies hetzelfde als hij met zijn stoet auto's ergens arriveert.