Fietsreis
West Hooglanden
Nepal
Beeart
Fietsreis
Bad habit.
Nepal
Wat grensovergangen betreft, kunnen we wel stellen dat we over een aanzienlijke reeks ervaringen beschikken.
Sommige, eigenlijk de meeste waren behoorlijk vervelend, maar natuurlijk ook het snelst vergeten.
India- Nepal was er een om niet te vergeten, vandaar dat ik hem hier omschrijf : India uit was al bijna vergeten, het standaard bureaucratische gedoe, inclusief een portie machtsmisbruik, frustratie, en ‘ha ! Toerist!’..
Dus achterlijke vragen stellen.(walgelijk voorbeeld : ‘is your wife still available?’. Nieuwsgierigheid, zelfs verdachtmakingen; vijf jaar getrouwd, geen kinderen, geen inkomen, toch een jaar van huis…dan moet je wel een rondfietsende spion zijn !
Dan volgt uiteindelijk altijd de verlossende stempel, even zweeft de verlossende stempel nog boven je paspoort, spanning opbouwend, een laatste strenge blik en dan bij Gods/Douaniers-gratie….Bam! daar staattie..wegwezen !!
Het stuk niemandsland tussen India en Nepal was een paar kilometer breed, we hadden nog een halfuurtje voordat de grens ging sluiten. Niet royaal, maar goed te doen.
Ik ontdekte een verroest bord met de tekst ’immigration Nepal’. De enige plek in de buurt, waar je nog redelijkerwijs een bureautje en een douanier in kon plaatsen, was een normaal huis, echter, helaas hermetisch gesloten..Na wat geklop op luiken, ging de voordeur open; “ja wij zijn het immigratiekantoor, iets eerder gesloten, maar kom toch binnen !.
In het kantoortje een gemoedelijk uitziende ‘chef’ en een soort bediende….het hadden ook heel goed twee acteurs kunnen zijn, die ons met een verborgen camera in de maling namen, en thuis maar lachen!!.
Het standaard ‘grensovergang-vertragingsformulier’, meestal 10 x je naam invullen,3 x geboortedatum en 12 x beroep en andere onzin, bleek ditmaal een soort buitensport-enquete te zijn: Welke activiteiten wil je in Nepal ondernemen?
Raften, klimmen, trekking, etc. Zaten we hier wel goed ??
Onze gemoedelijke immigratie officier nam de tijd om het ons naar de zin te maken, buiten schemerde het al. Hoelang wij in Nepal wilden blijven ? 1 maand, 2 maanden..zeg het maar, alles 1 prijs ! (zaten we hier in de uitverkoop van de Nepalese douane ?).
Nadat we enigszins verbaasd de dertig dollar per persoon hadden betaald, kregen we bijna onze stempel (ja, hij zweefde al boven het paspoort)….zonder blikken of blozen volgde eerst de volgende mededeling: ‘ I have a bad habit, I like beer, a lot,..Big bottles’.
Er volgde een pauze waarin de bediende vriendelijk lachte en wij probeerden niet van de stoel te vallen…van verbazing.
Ik kreeg nog net geen prijslijst van de lokale slijter onder ogen, maar mijn vier extra dollars werden zuinig bekeken, toch klonk even later de verlossende Bam! En daar stonden onze stempels.
Tijd om een deel van onze investering terug te verdienen: Jij je bier, wij kamperen op het mooie grasveldje achter je huis, op de grens en….onder het genot van een glaasje bier !!
Onze entree van Nepal werd hier beklonken !
Heerlijk !
Foto's
