Naar Chitwan, rellen!

Door: Emiel-Myriam

Geplaatst op Mar 5, 2009

Hallo allemaal.

Wat ben ik blij dat Harmen en ik inmiddels in Chitwan zijn. We hebben net een biertje gedronken aan de oever van de rivier. Heerlijk.
En ik durf wel te zeggen dat we hem zeer verdiend hadden.

We zijn vanmorgen om zevne uur met de bus uit Kathmandu vertrokken. Een mooie oude Tata-bus. Het was een mooie rit richting het laagland, met een prettige chauffeur. We hebben dus geen doodsangsten uit gestaan. :). Langzaam aan de stad uit en dan genieten van steeds lager wordende bergen.

Het schoot lekker op. En tegen een uur of 12 zijn Harmen nog; ' zijn we hier al?' (hij is er eerder geweest nameljik). 'Vanaf hier is het nog een maar een klein uurtje.' Dat ging dus mooi vlot.

Maar even later stonden de eerste vrachtwagen langs de kant van de weg te wachten. Als voor een grenspost. Alleen waren we nog lang niet in de buurt van welke grens dan ook... Onze bus reed er omheen. En er kwam geen einde aan. Vrachtauto na bus na vrachtauto. Kilometers lang. Tot dat inhalen ook niet meer lukte. En we stopten bij een tankstation.

Via een Nepalees kwamen we erachter dat er een blokkade was. De Tauru, een volk uit Terai, was aan het demonstreren voor meer rechten. Dat doen ze al een paar maanden. Maar nu hadden ze er voor gekozen om een van Nepals grootste verkeersaders (nog steeds een kleine tweebaansweg overigens) lam te leggen.
' Hoe lang duurt dat?' -- ' Och, maybe three or four hours.....' En dat op het heetst van de dag. En dat ies hier in het laagland dus meer dan 30 graden. Normaal gesproken genieten, nu even niet.

En toen...? Gelukkig schoot Harmen te binnen dat we het kaartje en dus telefoonnummer van Keshav hadden. Zeg maar onze locale touroperator, die mee is met het dental camp. We waren onder weg naar zijn resort. ' Neem maar een rikhsja naar Sauraha, naar die en die straat, dan komt daar wel een jeep van het resort om jullie op te pikken.' We bellen met de telefoon van een hele vriendelijke Nepalees (die er ook niks voor wilde hebben). En hij kon ons mooi helpen met het regelen van de riksjas. Lees: afspreken van de prijs. We kwamen uit op 300 roepies voor twee. Twee kerels van 90 kg en bagage in 1 riksja kun je nl ook niet echt maken...

Wij onderweg. Ik bukken, anders paste ik er niet in. En het schoot aardig op langs de rijen trucks, enz. Een kleine groep mensen stond in de weg. Even praten. Harmen zat in de voorste en er was een heer die wat engels kon. ' Welcome in New Nepal', zei hij verontschuldigend. 'We hebben niks en willen meer rechten.', was het verhaal. Wij snapten dat best en mochten door.
Verder op, een groepje jongens. Te kleine jongens voor de grote stokken waar ze mee zwaaiden. Afstappen! Niemand rijdt dus jullie ook niet. Dus wij verder lopen. Even later mochten we weer rijden. Tot het volgende groepje jongens. Volgens leek er geen een ouder dan 18. Afstappen was het weer. De sfeer leek grimmiger te worden. We haddne ook al heel wat ambulances heen en weer zien rijden.

Kijk. VOlwassen die demonstreren, desnoods met stokken vind ik een stuk minder eng. Jonge jongens die zich machtig voelen, waarschijnlijk vcoor het eerst in hun leven is niet fijn.

We passeerden een bus met ingeslagen ramen en kapot geslagen lichten. Wilde zeker niet stoppen.

We lopen door het dorp in, en waren toch al een minuut of 20 onderweg. En kwamen uit eindelijk bij de echte barricade. Daar konden we gelukkig omheen. Jongens lachen: kijk die grote blanken, zij lopen lekker ook... rechtaf richting hget dorpje waar we moesten zijn. En gelukkig werd de straat leger. Maar we stuitten weer op een barricade, en hier konden we niet met de riksja langs. Dus betaalden we de jongens. Die meteen meer geld vroegen want het was zo gevaarlijk geweest.

We hijsen onze tassen op. Het was nog steeds een grad of 33. En begonnen te lopen. Het is nog een paar 100m rechtdoor. Dat moest wel te doen zijn. Echter na een tijdje nog steeds geen busstation. En daar waren we naar onderweg. Dan toch maar even vragen. We waren al in een rustige straat en ze zagen er weer ouderwets vriendelijk uit.. ' Bustation?, Yes, that way about four kilometers..(!). Hoeveel? Four kilometers, sir. Dat is best ver. Zeker voor Harmen met zijn plunjebaal. Dat loopt toch niet zo lekker. Maar de vriendelijke kerel bedenkt zich niet en pakt zijn fiets. I'm going there to. Dus kwak je tas maar op mijn fiets dan loop ik met jullie mee. Wat een aardige vent.

Gelukkig zagen we na enkele minuten al een jeep onze kant op komen. En van ons resort. Ze waren al een tijdje naar ons opzoek. Wat waren wij blij om ze te zien!. Onze nieuwe vriend heel hartelijk bedankt. En lekker in de open jeep naar het resort.

Toen konden we eindelijk weer genieten van de omgeving. Nu helemaal vlak, vol met rijstvelden en hier en daar een kwak ' atti hatti'. Olifantenpoep.

Het resort is fantastisch. Lekker een luxe cottage alleen met Myriam. Groen, olifanten staan letterlijk om de hoek. En de mensen zijn weer heel vriendelijk.

Welcome in Nepal!

Ik ren nu terug, want Myrian kan elk moment terugkomen van haar werk. Eindelijlk zien we elkaar weer.

Gr, Emiel. Wat een dag.... Maar het was het waard.