Het is een van de weinige Tibetaanse teehuizen, op bijna 3.500 meter hoogte in de verlaten Langtang regio in de Nepalese himalaya. In een fleecevest en haar baby op de rug verzorgt ze het ontbijt. Rennend van links naar rechts door de keuken. Op de houtkachel kookt het water voor de tee, maar ook voor de rijst en de aardappelen. Het is ongewoon om als gast een kijkje te nemen. Ze kijkt me verrast aan, terwijl het moment bevriest en ik pas veel later naar alle details kijk die deze wonderlijke ruimte biedt. Stilaan ontvouwt zich het verhaal achter het tafereel. Het verhaal van ontberingen, immense kou maar meer nog de vele vragen die in me opkomen, over wie ze is en hoe ze hier, in dit grillige berglandschap kan en wil overleven en een toekomst opbouwt voor zichzelf en haar kind. Of zijn het de verkeerde vragen en liggen de antwoorden besloten in wat ik zie of beter, zou moeten zien in dit moment van een ander leven.