Het regende toen ik de laatste keer in Kathmandu aankwam.
Ik merkte het niet zo erg op.
mijn ogen waren toch al vochtig.

Aankomen in een stad waar je samen zoveel mooie dagen en dingen hebt beleefd is een zwaar aankomen.
Normaal kom je binnen met een hart en hoofd vol verwachtingen,
maar ik kende de stad toch al aardig van de andere keren?
Nu waren er geen verwachtingen meer ,alleen herinneringen.

Di beeld geeft mijn gemoedstoestand aardig weer,
Donker, aan het eind van een dag, een leven.
Vochtig, net als mijn ogen
Maar ook: er is licht,er zijn kleuren!