Het leed van de wereld lijkt in haar gezicht gegrifd. Een glimlach of zelfs een lach zijn haar vreemd. Bijna angstig wachtend op een volgend onheil, haar voorhoof al gerimpeld van zorgen om later. Ach meid toch, op weg naar haar klas in een armenschool in Alapot. Ze is een wees maar zal hopelijk leren dat de hand die haar vasthoudt, haar eenzaamheid in verdriet en angst zal doen vergeten en plaats maakt voor een eerste glimlach.