Ze kijkt verlegen weg. Rennend kwam ze eraan. Lachend en schreeuwend naar haar vriendjes. Voor het muurtje rust. Ze ziet mij en de camera. Even is het stil. Alleen de wind danst door haar haar. Het meisje van de straat dat zo weinig anders kent. Geen weet heeft van de wereld waar de foto beland, van het waarom. Je ziet het haar denken, maar een antwoord blijft uit. Een tel later is ze weer weg en de foto met mij naar een andere wereld.