Kathmandu, een eerste indruk
Kathmandu
Nepal
Janhermens
Kathmandu, een eerste indruk
Kathmandu ligt op 1400 meter hoogte, je zou dus denken ´schone lucht´, maar niets is minder waar. De lucht is vergeven van uitlaatgassen en stof. Waar je ´s morgens vroeg een afstand van vijf km. nog in een half uurtje kunt afleggen met de auto, kan dat gaande de dag uitlopen tot wel het driedubbele. De stad is de laatste jaren enorm gegroeid, zowel in de grootte ervan als in de mate van bebouwing. De breedte van de wegen en de staat ervan is helaas niet meegegroeid, vaak kon dit ook niet. Er is dus een groot gedeelte van de dag sprake van een verkeersinfarct. De verkeersagenten, die je overal ziet, kunnen eigenlijk beter naar huis gaan, hun aanwezig- en bezigheid lijken er alleen maar te zijn om hun overheidsbaan in stand te houden. De overheid zorgt hier prima voor zichzelf, wil je een rekening betalen blijkt dat er nog 23 % belasting overheen komt.
Nepal is misschien wel het armste land ter wereld, voor ons is het dat na slechts één dag zéker wel! De straten zijn nauwelijks geasfalteerd, de trottoirs sluiten qua hoogte niet aan of zijn er helemaal niet. Het krijgen van natte en smerige voeten is hier geen enkel probleem. De straten zijn zo kapot, ook de geasfalteerde, dat het voor het verkeer een hele kunst is alle gaten en hobbels te missen. En dan ook nog al die voetgangers, fietsers en brommers die overal tussendoor schieten. Hoezo verkeersregels, hoezo voorrang, hier rijdt iedereen gewoon alle kanten uit. In een auto kom je spiegels tekort! Nepalezen gebruiken deze trouwens niet.
Vanmiddag zijn we dus bij Rianne geweest, ze kwam ons met een grote glimlach ophalen in het Bakery Café. Wij moesten wel zijn wie ze dacht dat we waren! We werden meteen innig omhelsd. Ze bleek met een auto te zijn en ze kroop ook nog zelf achter het stuur. Met wat we al meegemaakt hadden, hadden we hierbij wel onze bedenkingen. Maar al snel bleek dat zij zich nog beter door het verkeer wist te manoeuvreren dan de Nepalezen zelf. Onze complimenten, Rianne!
We reden naar haar huis, maar ze liet ons eerst haar werkplek zien (ECEC) en een stukje Kathmandu.
De straten in Nepal hebben geen namen. Wil je ergens naar toe, heb je altijd een plattegrondje nodig en de naam van de wijk of de regio. Maar dan nog heb je het huis niet gevonden. Het was dus maar goed dat Rianne ons kwam ophalen. Ze was al meteen onder de indruk van onze camera’s. Ze wil voor haar werk een nieuwe aanschaffen, ze zijn hier trouwens veel goedkoper, maar ze twijfelde tussen haar vertrouwde merk Nikon en een Canon. Hopelijk hebben onze adviezen haar kunnen helpen bij het maken van een keuze. Ze laat ons nog weten welke het geworden is.
Ze trakteerde ons op een lekker bakje verse filterkoffie, ouderwets met de hand. Het voelde alsof we elkaar al jaren kenden, zoveel hebben we met elkaar mogen delen. Wat is zij een enthousiaste lieve vrouw. Jeltsje, bedankt dat je ons met haar in contact hebt gebracht. Ze kent je trouwens nog!
Op een bijzondere wijze werd Rianne geroepen om naar Nepal te gaan. Wij voelen deze ontmoeting met haar óók als leiding door de Heer. Ze werkt hier nu al elf jaar en haar werk bestaat uit het opleiden van Nepalese studentes tot schooljuffrouw. Ze doet dit natuurlijk niet alleen, ze maakt onderdeel uit van een zendingsmissie (ECEC). Ze spreekt vloeiend Nepalees, maar gelukkig sprak ze met ons in haar geboortetaal, soms Nederlands met veel Engels er tussendoor, soms een beetje Tukkers.
Door Rianne zijn we veel te weten gekomen over het land en zijn mensen. Binnenkort zijn er weer verkiezingen, maar die zullen het land wederom niet veranderen. Er wordt veel gebouwd, soms erg luxe, maar niets wordt afgemaakt. Het is vaak een chaos!
De jeugd heeft hier nauwelijks toekomst, velen verlaten dan ook het land om elders werk te gaan zoeken. Wat hiervan de gevolgen kunnen zijn, blijkt nu o.a. bij het bouwen van de voetbalstadions in Qatar. De meesten komen dan ook weer teleurgesteld terug naar Nepal.
Christen-zijn in Nepal? Het land, dat sinds eeuwen door een hindoeïstisch vorstenhuis werd geregeerd, was tot 1952 een gesloten land waar geen enkele andere godsdienst werd getolereerd. Vooral de laatste jaren is het Christendom enorm gegroeid, vooral in de grotere steden, maar openlijke evangelisatie is in Nepal nog steeds verboden en buiten deze twee steden worden Christenen vaak nog vervolgd.
Het was een verrassend mooie en waardevolle dag. Voor nu, welterusten, het is hier 23.45 uur en morgenvroeg om 9.00 uur beginnen we aan een dagje tempels en paleizen.
Foto's
