bezoek toeristische attracties in Kathmandu
Kathmandu
Nepal
Erictkindt
bezoek toeristische attracties in Kathmandu
Tweede wandeldag naar enkele bezienswaardigheden van Kathmandu deel 1
de derde dag konden we reeds wat vroeger opstaan want we waren goed uitgerust. Het heeft ook het voordeel dat je dan veel tijd hebt en het is nog niet zo heel warm. Een stad ie tot leven komt is fotografisch ook altijd veel interessanter en je ziet nog niet zoveel toeristen. Voor het eerst hebben we een taxi genomen nadat we eerst de prijs besproken hadden(we hadden in het ho§tel gevraagd wat de gangbare prijs was naar Pashinataputh en zo konden we het juiste bedrag (400 rupees) bekomen. Na veel getoeter door de veel te drukke stad met zijn vele bromfietsen, taxies en bussen kwamen aan bij onze eerste bestemming van de dag nl Pashinataputh. De eerste man die ik zag was een saddhu die zogezegd onschuldig aan de ingang van de “winkelstraat” zat. Ieder toerist is wel geînteresseerd in zo'n foto maar pas op want nadien vraagt hij er geld voor. Dus paste ik op dit moment wel even . Tussen de vele kraampjes die bloemetjes en wierook ten toon spreiden stapten we richting tempel. Dankzij een tip (van Margo) hier op de site stapten we het rusthuis binnen. Nepalezen gaan daar zelden binnen maar toeristen worden graag binnen gelaten(omdat die dan achteraf wel een donatie doen) om het reilen en zeilen te bekijken. De oudere mensen hebben juist gedaan met hun ontbijt. Zij die in staan zijn om hun bord zelf af te wassen doen dit zelf. Daarna hebben ze tijd om in het zonnetje(voor de middag is dat nog draaglijk) te gaan zitten en te praten met de medebewoners. De gezichten die ik hier fotografer spreken boekdelen en laten mensen zien die reeds heel wat meegemaakt hebben. Sommige wensen niet op de foto en dat respecteer ik dan zeker. Er is ook een afdeling met zieken maar daar ben je niet toegelaten wat niet meer dan normaal is. We lopen nog wat rond en krijgen soms wel leuke reacties als ik de foto op de display laat zien.
We stoppen ook onze bijdrage in de donatiebox en gaan dan verder naar de ghats. Ook hier moeten toeristen een bijdrage betalen om in de restauratiekosten te kunnen voorzien. Wie echter van de overtkant komt(bodnath) komt geen loket tegen en hoeft dus niet te betalen. Zoals dagelijks de gewoonte is men reeds bezig met de voorbereiding van een crematie. Het dode lichaam wordt eerst met de voeten in het water gelegd en de mensen komen een laatste groet brengen aan de overledene.
Na ee tijd wordt het dode lichaam om grote houten blokken gelegd. Dan worden er kleinere stukken hout en stro boven het lichaam gelegd. Wanneer de meoeder overleden is , is het de jonste zoon die nadat hij een par maal rond het lichaam gelopen heeft het vuur moet aan steken. Bij het overlijden van de vader is deze taak weggelegd voor de oudste zoon. En dan wacht men geduldig tot alles volledig opgebrand is wat meerdere uren duurt. Uiteindelijk worden de assen in de rivier gegooid Deze gebeurtenis wordt door heel veel toeristen vanop de “tribune” aan de overzijde van de rivier bekeken en gefotografeerd en dat vindt men daar heel normaal want de dood is voor hen ook een deel van het leven.
We lopen daar nog een tijdje rond en ontdekken de woonplaatsen van de saddhus. Ook hier wordt er geld gevraagd wanneer je foto's van hen maakt. Aangezien er veel toeristen zijn kan je er geen mooie foto's maken als je ze niet een klein beetje geld toestopt want ze kijken steeds de andere kant uit als ze merken dat je ze fotografeert dus heb ik hier (met enige tegenzin) eens afgeweken van mijn principes en betaalt voor foto's.
deel 2 op volgende blog
Foto's
