Rondreis door Nepal -deel 1-
Rondreis door Nepal -deel 1-
Toen ik erachter kwam dat mijn agenda 9 weken lang totaal blanco was, besloot ik te vertrekken. Ondanks het feit dat ik mezelf niet als impulsief zou bestempelen, boekte ik een ticket en zat ik twee weken na mijn impulsieve besluit in het vliegtuig richting het land dat lang bekend stond als het Gesloten koninkrijk in de Himalaya.
Pas sinds 1950 is Nepal te bezoeken voor toeristen. Het is een land dat al langere tijd een zekere aantrekkingskracht op me heeft gehad. Het land waar het Hindoeïsme liefdevol samen schijnt te kunnen leven met het Boeddhisme en de Islam. Een land waar 82% van de bevolking van minder dan €2 per dag leeft, de gemiddelde leeftijd 20 jaar is en waar ze geen McDonalds hebben en Starbucks niet schijnen te kennen. Kortom, vanuit mijn optiek was Nepal, Azië ten top! Vooraf gepland was dat ik 5 weken lang in een weeshuis zou werken en de Himalaya zou beklimmen, de rest zou ik nog uit de Lonely Planet moeten halen. Vanuit Amsterdam vlieg ik rechtstreeks op Kathmandu. Ik kom aan op een luchthaven dat meer weg heeft van een oude gymzaal dan de toegangspoort van een land dat 3 maal zo groot is als Nederland. Het is me dan ook direct duidelijk dat ik het luxe Europa achter me heb gelaten en dat ik de komende 2 maanden door zal brengen in een ontwikkelingsland.
Nepal heeft met Kathmandu één van de kleinste hoofdsteden ter wereld. In een vallei die omringd wordt door besneeuwde bergtoppen wonen zo’n 1,1 miljoen mensen dicht op elkaar in de hoofdstad. De vallei wordt gedeeld met twee andere koningssteden, Patan en Baktipur. Wanneer ik door een taxi naar mijn hotel wordt gebracht, waan ik me al direct door de hoofdstad met de vele tempels. Die tempels vallen me trouwens nog niet direct op, want ik ben totaal ondersteboven van het besef dat ik na slechts 13 uur vliegen me in een totaal andere wereld kan wanen. Aangekomen bij mijn hotel, besluit ik eerst de klok rond te slapen voor ik aan dit avontuur zal beginnen.
De eerste dag besluit ik de tempel Pashupatinath te bezoeken. Deze tempel is gebouwd aan de Bagmati-rivier. Aan de oever worden overledenen, onder toeziend oog van elke langslopende passant, door de familieleden gecremeerd. Ik vraag me ook gedurende mijn bezoek af waarom ik besloten heb, deze plek als eerste te bezoeken. Het bezorgt me namelijk een cultuurshock! Je ziet als buitenstaander namelijk ook het daadwerkelijk aansteken van het lichaam. Je ziet de benen en armen langzaam verdwijnen in de vlammen, met het gesnik van de overgebleven familieleden door het geluid van het vuurgeknetter heen. Wanneer de as uitgestrooid wordt in de rivier, staan enkele meters stroomafwaarts de gelukzoekers met magneten de bodem af te struinen, in de hoop gouden tanden, munten of sieraden te vinden, die met de as uitgestrooid zouden zijn. De een zijn dood is de ander zijn brood.
Tegen mijn verwachting in, had ik na het zien van de crematies nog genoeg levenslust en zin in het bezoeken van Bodhnath Stupa. Hier stond ooit de eerste Stupa van Nepal (AD 600). Een stupa is een bolvormig bouwwerk, waar boeddhisten, hun heilige, Boeddha eren. Dankzij een invasie in de 14e eeuw staat hier nu een nieuwer exemplaar dat niet minder mooi is dan het origineel. De gigantische ronde koepel trekt dagelijks duizenden pelgrims, die er met de klok mee omheen lopen, terwijl ze aan de gebedswielen draaien die eromheen staan. Hier schiet ik het ene mooie plaatje na het andere, wat gezien het prachtige bouwwerk, met op de achtergrond het wapperen van de bekende gekleurde prayer flags niet zo moeilijk is.
Mijn reis door Nepal is begonnen! Vanaf Kathmandu zal ik afreizen richting Pokhara, waar ik gedurende 5 weken in een weeshuis werkzaam zal zijn. Maar dat deel plaats ik volgende week!