Yogareis in Nepal
Nepal
Azië
LanaDonse
Yogareis in Nepal
In oktober 2018 was ik samen met een groep yoga- en reisliefhebbers in Nepal, waar ik samen met een bevriende lokale gids een yogareis in de Himalaya organiseerde. Twee weken lang rondtrekken in de bergen van de prachtige Annapurna Sanctuary met dagelijks yogalessen – mooier dan dat kan het volgens mij niet. Hier lees je het reisverslag!
De reis begint: ondergedompeld in de cultuur van Nepal
We begonnen de reis in Kathmandu, waar onze gids Sahadev ons kennis liet maken met zijn prachtige cultuur. We bewonderden Swayambhunath en Boudhanath, twee indrukwekkende stupa’s die op de Werelderfgoedlijst staan.
Zelf krijg ik altijd een diep vredig gevoel bij het zien van deze Boeddhistische bouwwerken, en dat gevoel werd nog sterker bij het idee dat deze na de aardbevingen in 2015 op initiatief van de omliggende kloosters weer in hun originele staat zijn hersteld. Tijdens deze bezoeken hadden we ook de kans al een klein beetje warm te worden voor de trekking: Swayambunath bevindt zich op een heuvel, waardoor je 365 treden moet beklimmen om er te komen. Een mooi begin!
De trekking in de Himalaya
Na een lange busrit van Kathmandu naar Pokhara en een overnachting in een gezellig hotel was het eindelijk tijd om de trekking in de bergen te beginnen. We begonnen de dag fris om 6 uur ‘s ochtends voor de yogales op het dakterras. Daarna werden we opgehaald met een busje om naar het startpunt van de Annapurna Sanctuary trekking te gaan. Deze eerste dag begon op 1700 meter hoogte, in het plaatsje Kande, en eindigde ook weer op 1700 meter in Tolka. Tussen die twee dorpjes hebben we echter een hoop geklommen en gedaald – het hoogste punt die dag bevond zich op 2200 meter. En wat een uitzichten onderweg! Diepe valleien met duizenden terrassen waar rijst verbouwd wordt, de rivier die erdoorheen kronkelt. Adembenemend. En dan te bedenken dat het deze dag behoorlijk bewolkt was, waardoor de bergtoppen van de Himalaya nog verborgen bleven. Aan het einde van de dag zagen we een besneeuwde top boven de wolken uitsteken – onvoorstelbaar hoog!
We sloten de dag af met een rustige yogales om goed te herstellen van deze dag vol belevenissen en met een heerlijke vegetarische maaltijd gekookt door de bewoners van het dorpje.
De hierop volgende dagen gingen we telkens vroeg uit de veren en begonnen we met een yogales met de bergen op de achtergrond. Naast het bewonderen van dit uitzicht keerden we onze aandacht even naar binnen, met de intentie goed voor onszelf te zorgen. Want tijdens een lange trekking in de bergen is het belangrijk om naar je eigen lichaam te blijven luisteren – en yoga kan helpen om je bewust te zijn van de signalen die je grenzen aangeven.
Gelukkig voelde iedereen zich vrij om op zijn eigen tempo te lopen, een paar wat sneller, een aantal wat langzamer. Maar allemaal genoten we van het geruis van het water, het getsjirp van de cycades, het geluid van onze eigen voetstappen op de ruige paden. De kalme kabbelende beekjes en stromende watervallen, de kleurige bloemen, de frisse berg- en boslucht.
Wat is het toch inspirerend om in de natuur te lopen. Kijkend naar de bergen bedacht ik dat die er altijd krachtig en stevig staan, ook als je ze niet ziet, en dan blijven ze daar in je verbeelding. Met je verbeelding kun je alles.
Zelfs de vele meters klimmen die we dagelijks trotseerden. Je kunt er als een berg tegenop zien, maar als je het overwonnen hebt, voel je je krachtiger dan ooit!
's Avonds werden we vaak beloond met een prachtig zicht op de bergtoppen, die met de ondergaande zon dieprood kleurden. Op zulke momenten van verwondering, na een dag behoorlijk afzien, krijg je vaak een nederig gevoel. Het leven tijdens een trekking is heel basic – simpele bedden, meestal koude douches, een rugzak met wat kleding en slaapspullen – maar meer heb je niet nodig. Soms is alles even goed.
Tijdens het wandelen werd onze groep vaak vergezeld door luid blatende schapen en koeien, Nepalese dragers met vrolijke muziek op en vele andere trekkers die elke keer weer vrolijk groeten met ‘Namaste!’. Later zaten we moe maar voldaan aan de thee en speelden we met onze gidsen een Nepalees kaartspel. Universele gezelligheid! Een gevoel dat echt bij een trekking hoort.
Het hoogtepunt van de trekking was natuurlijk Annapurna Base Camp! Gek genoeg was deze laatste dag klimmen het minst zwaar qua lopen – het pad liep heel geleidelijk omhoog.
Helaas sloeg de hoogte hier wel toe. Twee deelnemers van de groep kregen last van hoogteziekte, waardoor het voor hen niet verstandig was om verder te gaan. In overleg besloten we met de rest wel door te lopen naar ABC, waardoor we met een klein clubje onze eindbestemming bereikten.
We lieten de hoop echter niet varen. Het was namelijk ook mogelijk om wat langer te wachten in een dorpje lager, en dan een nachtwandeling onder de sterrenhemel te maken naar ABC. Ook een unieke ervaring!
En dat is de twee dan ook gelukt. Zo konden we toch nog met zijn allen de zonsopkomst in Annapurna Base Camp meemaken. Dat is onvoorstelbaar mooi. ABC is een soort kom, die volledig omringd wordt door de bergtoppen van de Himalaya. Zo zie je 360 graden om je heen besneeuwde pieken. En dan de zon die ze eerst een gouden randje geeft, en vervolgens boven de bergen uit rijst. Bijna surreëel.
Afsluiting van de yogareis: Dankbaarheid en afscheid
De laatste dagen van de reis kregen een extra feestelijke sfeer omdat in Nepal het festival Dashain gevierd werd, voor hen een van de belangrijkste feesten van het jaar. Het hotel waar wij verbleven werd gerund door een lokale familie, die ons uitnodigde bij het ritueel. We werden gezegend met voorspoed en geluk, zoals traditie is tijdens Dashain. Erg leuk om mee te maken en een mooie manier om afscheid te nemen.
Wat ben ik dankbaar dat ik deze reis heb mogen maken. Ik hoop gauw weer terug te keren naar Nepal!