De geboorteplaats van Boeddha
Nepal
Azië
Neretslok
De geboorteplaats van Boeddha
Lumbini is een onooglijk plaatsje, enkele kilometers verwijderd van de grens tussen Nepal en India. Een verzameling kleine huisjes langs een doorgaande weg, met knusse rommelige erven, waarop altijd wel mensen en vee rondscharrelen. Enkele kleine hotels en winkeltjes completeren het oord. Lumbini zou totaal onbekend zijn gebleven als men rond 1970 niet bedacht had dat de geboorteplaats van Boeddha meer grootsheid en bekendheid verdiende. Hier moest een indrukwekkende wereldplek van te maken zijn. Want zoals de Christenen hun Bethlehem hebben en de moslims Mekka, zo hebben de Boeddhisten recht op hun Lumbini, was de terechte gedachte. Lumbini ontwikkelde zich – met behulp van veel buitenlands geld - tot de belangrijkste bedevaartplaats voor Boeddhisten. Vlakbij het dorpje verrees op een immens terrein een eerbetoon aan Boeddha, dat beslist de moeite van een bezoek waard is.
Lumbini is de plaats waar Siddharta Gautama Boeddha als prins werd geboren. De meningen over zijn geboortejaar lopen nogal uiteen, van 650 tot 480 vóór Christus. Maar over één ding is iedereen het eens: hij werd zeker wel tachtig jaar. Boeddha werd geboren in een tuin in Lumbini en woonde tot zijn 29e in de gemeente Kapilvastu, twintig kilometer ten oosten van Lumbini. Prins Siddharta Gautama leidde een zorgeloos leven. De verwende jongeman begon op zijn 29e na te denken over het leven. Zo vroeg hij zich af of ‘dit alles was’. Hij wilde zien hoe het 'echte' leven buiten het paleis was. Stiekem ging hij 's nachts met zijn bewaker de stad in.
Hij zag daar een oude man, een zieke man en een dode man. Hij had dit nog nooit gezien en hij kreeg te horen dat alle mensen oud worden, ziekten oplopen en doodgaan. Het leven is dus eigenlijk lijden, dacht Siddhartha. Hij verliet het paleis en ging als een monnik in de bossen van India leven om te zien of zelfpijniging en geheelonthouding een einde van het lijden kunnen betekenen. Tijdens deze vrijwillige verbanning werd hij regelmatig nogal hinderlijk gestoord door drie mannen Twijfel, Pret en Trots en door drie vrouwen Lust, Genot en Dorst. Maar de prins hield dapper stand tegen deze aardse beproevingen.
Toen bleek dat zijn zes jaar durende afzondering en onthouding niet hadden geleid tot het einde van het lijden, besloot hij te gaan mediteren onder een bodhiboom, totdat hij volledige verlichting zou bereiken óf zou sterven. Het werd het eerste en vanaf dat moment was hij de verlichte, de Boeddha. Hij begon zijn kennis en verworven inzichten te verspreiden onder de mensen.
Afstand kunnen doen van (al te veel) aardse bezittingen - hoe meer bezit, hoe meer ellende je er maar van hebt, zo was de gedachte - en een spiritueel leven leiden, het sprak velen aan. De leer van het Boeddhisme was geboren.
Een mooi verhaal.
Om het hele complex in Lumbini te zien heb je echt een fiets nodig, of je huurt een riksja. De afstanden zijn namelijk groot. Wij gaan de ochtend na onze aankomst eerst wandelen. We lopen door een van de hoofdpoorten van het ruim opgezette complex naar binnen. We wandelen door een tropisch landschap, waar het rustig is. We horen alleen de vogeltjes kwetteren. Er liggen wat vijvers en het is er zo sereen en mooi dat we menen dat we iets van verlichting beginnen te voelen. Uiteindelijk komen we aan bij de plekken waar Boeddha iets beleefd zou hebben. In de Mayadevitempel vind je een markering die de exacte geboorteplek aangeeft. Bij de uitgang vind je veel religieuze souvenirs, die variëren van gebedsvlaggen en -rollen tot snowglobes met Boeddha erin. De bekende religieuze prullaria. Tja, spiritualiteit of niet maar de portemonnees en de magen moeten ook gevuld.
We varen met een bootje over een kanaal richting de World Peace Pagoda. De Japanse Peace Pagoda is een 41 meter hoge witte stupa die ontworpen is om mensen van alle rassen en geloofsovertuigingen bij elkaar te brengen en te helpen verenigen in hun zoektocht naar wereldvrede. Er zijn er inmiddels zo’n tachtig gebouwd over de hele wereld.
De middag hebben we uitgetrokken voor een uitgebreid bezoek aan de hele tempelzone. Veel landen hebben hier hun paviljoen met Boeddhistische kloosters en tempels gebouwd, de één nog mooier en indrukwekkender dan de andere. Iets dat je niet wilt missen.
In de hoofdstraat van Lumbini is het overdag een gezellige drukte. Mannen van onduidelijke signatuur hangen hier rond. Als wij laten merken op zoek te zijn naar een riksja, komt de meute mannen sneller dan ik ze had ingeschat in beweging en er verzamelen zich binnen no time zo’n tien tot vijftien van die mannetjes om ons heen. ‘ All temples, only 500 rupees’, ‘Three temples, 200, and one temple for free’ klinkt het. Ik roep in dit pandemonium dat ik toch echt maar naar één mannetje tegelijk kan luisteren en er mee kan onderhandelen, maar dergelijke Hollandse domheid gaat er niet in bij de druk om ons heen springende mannetjes. Als we uiteindelijk een riksja uitkiezen, zegt iedereen dat we de voorste riksja in de rij moeten nemen! Al die tijd dus commotie om niets. We hadden meteen naar deze eerste man kunnen stappen. Het tekent de armoede hier: de ongeschreven regel is ‘je passeert niet de man die vooraan in de rij staat’, maar men probeert het toch.
We rijden met onze riksjaman van de ene bezienswaardigheid naar de andere en we lopen er telkens een tijdje rond. Je hebt hier heel wat uurtjes voor nodig. Het is gelukkig niet druk. Bijna overal lopen wij alleen onze rondjes met de klok mee om de stupa heen en bewonderen de Boeddhistische kunst die hier in overvloed aanwezig is. Bijna nergens zie je het mooier, schat ik zo in.
’s Avonds is het doodstil in het plaatsje. Er lopen een stuk of tien zwerfhonden over de hoofdstraat en verder is alles donker en verlaten. Hier geen gezelligheid, kroegen of wat dan ook ter vermaak van bezoekers. Hier heerst volkomen rust en absolute stilte. En misschien hoort dat ook gewoon zo in de geboorteplaats van Boeddha.
Foto's
