Manaslu trekking dag #13 - 'Samdo'
Nepal
Azië
MennoRietdijk
Manaslu trekking dag #13 - 'Samdo'
Onze kamer in Sama heeft uitzicht op Manaslu. Als ik ’s ochtends vroeg door het raam naar buiten kijk, zie ik dat het de moeite waard is om al op te staan. En dus sta ik even later, zo rond 6 uur, op het dak van het teahouse om het ‘first light’ op de top van Manaslu te zien verschijnen. Het is wederom fantastisch en het heeft dit keer iets extra mysterieus vanwege wat slierten wolken in de lucht. Had ik al gezegd dat ik hier geen genoeg van kan krijgen? Nou, ik kan hier dus geen genoeg van krijgen!
Vanochtend hebben we een relatief korte etappe van Sama naar Samdo, zo’n 8 kilometer lopen en een kleine 400 meter stijgen. Het pad loopt door een brede vallei met lange mani walls en omringt door prachtige bergtoppen. Het gaat geleidelijk omhoog en we doen het rustig aan. Na zo’n twee uur lopen zien we de stenen toegangspoort van het dorp Samdo liggen, maar is het nog wel een pittig klimmetje ernaartoe. Het is zeker niet de eerste keer deze trekking dat het laatste stuk ook het steilste stuk die dag is. Maar zo eind van de ochtend is het in dit geval nog prima te doen.
De eetruimte van het teahouse waar we in Samdo verblijven is op de bovenste (derde) verdieping gelegen en bied mooi uitzicht op de toegangspoort van Samdo en de achterliggende vallei richting Sama. De ezel karavanen houden hier ook pauze en de beesten maken er gebruik van om even lekker over de zanderige grond te rollen. Één ezel specifiek doet me denken aan “Donkey!!!” uit de Shrek films, het is een hilarisch gezicht en de ezels genieten er zichtbaar van.
Het is prachtig weer, dus de hele middag binnen is niet aan ons besteed. Naast het dorp genaamd Samdo is er ook een berg met dezelfde naam (6.335 meter hoog). We lopen het dal ten oosten van het dorpje in, langs de Mayol Khola, het riviertje dat gevormd wordt door smeltwater van de Samdo gletsjer. Als het pad op een gegeven moment splitst, besluiten we linksaf te slaan om steiler te klimmen en meer hoogte te krijgen. Het pad wordt alleen steeds minder duidelijk en uiteindelijk is het meer ‘free style’ via nauwelijks zichtbare koeienpaadjes een weg omhoog zien te vinden. Het is vermakelijk en doet de aandacht focussen op het vinden van een route. Hierdoor denken we niet aan de hoogte en gaat het klimmen (en soms klauteren) verrassend soepel.
Als we in de verte andere mensen zien lopen hebben we een focuspunt en komen we uiteindelijk weer op een ‘gebaand’ paadje uit. Loopt toch net even iets fijner. Op ruim 4.200 meter genieten we van het fenomenale uitzicht op Samdo Himal, maar ook de andere kant op, richting de Larkya pas, het hoogste punt waar we uiteindelijk overheen zullen gaan deze trekking. We maken nog wat ‘springfoto’s’ waarop we tussen de witte bergtoppen lijken te zweven en dalen dan via het pad weer af naar het dorp. Voor mijn gevoel een heerlijk relaxed dagje, maar toch in totaal zo’n 13 kilometer gelopen en 900 hoogtemeters gemaakt. Het dagelijks wandelen en het tempo van leven hier in de Himalaya hebben we ons inmiddels helemaal eigen gemaakt. Hoe inspanning toch zo heerlijk ontspannend kan zijn!
Foto's
