Manaslu trekking dag #10 - 'verhulling'
Nepal
Azië
MennoRietdijk
Manaslu trekking dag #10 - 'verhulling'
Dag 10 van de Manaslu circuit & Tsum vallei trekking. Ik realiseer me dat we over de helft zijn, maar dat ik Manaslu, met 8.163 meter de 8ste hoogste berg ter wereld, nog niet heb kunnen aanschouwen. Ik ben dan ook enigszins gespannen als ik wakker word, want vandaag staat spreekwoordelijk met rood omcirkelt in de agenda. We gaan naar het op ruim 3.100 meter hoge gelegen dorpje Lho, van waar uit de majestueuze berg in haar volle glorie te aanschouwen is.
Bij een mooie rapid steken we gelijk de rivier over en lopen door bos, geleidelijke stijgend. Omdat het steeds wat bewolkter lijkt te worden, ga ik voor mijn gevoel steeds sneller lopen. Als ik door een gat in de wolken de witte toppen en gletsjers van de Gorkha Himal range (7.000+ meter) zie, gaat mijn hartje nog sneller kloppen en met anderhalf uur zijn we in Namrung. Zelfs de gids is verbaasd over hoe snel we het eerste stuk gelopen hebben. In Namrung is een Chinese zakenman bezig om een groot chique hotel te bouwen. Een deel is al klaar en een kamer schijnt hier zo’n €50 per nacht te kosten. Ter vergelijking: in de teahouses betalen we zo’n €3 a €6 per nacht per kamer. Maar goed, hier krijg je dan wel een eigen badkamer met onbeperkt warm water. In het deel dat in aanbouw is kunnen we wel al naar de wc: een heus zittoilet! En het spoelt zelfs door bij het indrukken van de knop! Dat is wel weer eventjes fijn na ruim een week alleen maar hurktoiletten gehad te hebben.
We lopen langs verschillende idyllische nederzettingen (lees: een paar huizen) en het landschap is prachtig. Bij de lunch in het zonnetje in Lihi verbijt ik me (figuurlijk) vanwege het wolkendek dat alles boven de circa 6.000 meter verhult in de richting waar we heen gaan. Onderweg naar Lho zien we een veel activiteit van de lokale bewoners. Er worden huizen gebouwd, op het land gewerkt en spullen vervoerd. Wat ik eerder in de Tsum vallei ook al zag, lopen er hier vrouwen met enorme balen gedroogd gras op hun rug. De balen zijn zo groot dat van achteren gezien de vrouw zelf eigenlijk niet meer te zien is!
Als we in Lho aankomen schijnt nog steeds de zon en is er ook nog wel wat blauw in de lucht te zien, maar de wit besneeuwde toppen verschuilen zich wel in de witte wolken. Toch enigszins teleurgesteld ga ik op bed wat liggen lezen, want aan mijn dwarsligger ben ik deze vakantie eigenlijk nog amper toegekomen. Als ‘troost snack’ neem ik een chocolate pancake, die echt heerlijk is. Op deze hoogte koelt het ’s avonds al behoorlijk af en is de houtkachel in de ‘dining room’ dan ook fijn om omheen te zitten. Voor het slapen gaan belooft de gids te bidden voor mooi weer de volgende dag, die hij ‘picture day’ noemt, klik klik klik! Ik hoop vurig dat zijn gebeden uitkomen.
Foto's
