Manaslu trekking dag #07 - 'Tashi Delek'
Nepal
Azië
MennoRietdijk
Manaslu trekking dag #07 - 'Tashi Delek'
Met het krieken van de dag is het kraakhelder weer en voor het eerst echt koud. Met jas, muts en handschoenen aan klimmen we meteen steil omhoog naar Gonhgye Gompa, een klein klooster op 20 minuten lopen van Nile. Het is nog voor 7 uur ’s ochtends, maar gelukkig is er al een monnik op om ons even een kijkje binnen te laten nemen. In het halfduister zien we de prachtige beeldjes van kaarsvet waar de gastheer van het teahouse in Nile over vertelde. De monniken zijn deze offerbeeldjes nu aan het maken voor een lokaal boeddhistisch festival de komende dagen.
We zijn vandaag erg vroeg begonnen, want voor ons ligt zo’n 25 kilometer hiken terug door de Tsum vallei naar Chumling. Gelukkig wel grotendeels heuvelaf, hoewel mijn knieën het wel spannend vinden. Na een uur lopen steken we een bruggetje over, waardoor we tot de lunch in Chokangparo aan de andere van de rivier lopen en het dus een ‘nieuw’ pad is. Ook biedt dit de mogelijkheid om nog even een kijkje te nemen bij een ander groot klooster: Rachen Gompa. Dit is een ‘nunnery’, dus alleen voor vrouwen. Op een klein oud tempeltje met een prayer wheel na is het allemaal relatief nieuw en voelt het wat sfeerloos aan. Het is hier dat de ‘Chinese superglue’ tussen m’n zolen het heeft begeven en ik weer moet switchen naar m’n lage ‘back-up’ wandelschoenen. Volgens de gids kunnen we morgen waarschijnlijk betere lijm kopen. Wordt vervolgd.
Op vrijwel alle akkertjes zijn mensen aan het werk. Het omploegen gebeurt hier nog met twee met een houten ploeg die wordt voortgetrokken door twee koeien. Het is loeizwaar werk. Ook fascinerend is dat koeienpoep tegen de buitenmuren van huizen aan wordt geplakt. Dit blijken ze te doen om het te laten drogen, zodat het daarna gebruikt kan worden voor het aanmaken van vuur. Prachtig voorbeeld van lokaal hergebruik!
Bij teahouse Tashi Delek (wat de Tibetaanse variant van ‘Namasté’ is) werk ik een stevige Dal Bhat naar binnen. Na de lunch wacht ons nog een pittig stuk dalen, een stuk steiler dan het meer geleidelijke dat we vanochtend hebben gehad. Naar beneden lopend is er op sommige stukken geen ontwijken aan om de diepe afgrond richting de rivier in te kijken. Stapje voor stapje voorzichtig over een grote rots, die schuin afloopt naar beneden, de klamme hand van de gids vasthoudend.
Ik ben kapot als we bij het teahouse in Chumling aankomen. Vooral geestelijk is het zwaar geweest. Tijdens het afdalen moet ik constant gefocust blijven, zorgen dat elke stap gecontroleerd is. Mijn knieën hebben het gelukkig uitstekend gedaan. Na inmiddels 7 dagen wandelen in de Himalaya en 120 km te voet afgelegd hebben zonder fysieke ongemakken, heb ik er vertrouwen in dat de rest van trekking ook moet gaan lukken. Alhoewel, we zijn nog niet eens op de helft. Eerst maar weer even een koude douche en een ‘medium size pot hot black tea’.
Foto's
