Met haar kromme rug en een onverstaanbaar gemompel stuurt ze haar geiten over het pad. Een sigaret hang aan haar mond, de rook in haar ogen. Ze passeert zonder me waar te nemen, over het stoffige pad. Opzwepend naar beneden. In kleine, snelle stappen. Zoals iedere dag. Zou ze ooit dit dorp verlaten hebben, op reis zijn geweest? Kennis hebben genomen van internet, een mobiele telefoon, plaatjes hebben gezien van een andere wereld? Hoe groot kan afstand zijn.