Onbeweeglijk zat hij daar in een voor hem gemakkelijke houding op de kademuur. Starend over zee. Geen aandacht voor wat er achter hem gebeurde (ik kwam een beetje dichterbij), maar alleen maar aandacht voor wat er voor hem gebeurde. En ik dacht:

De zee, de zee klotst voort in eindeloze deining,
De zee, waarin mijn ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
De zee is als mijn ziel in wezen en verschijning;
Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.

(eerste strofe van gedicht van Willem Kloos "Van de zee".)