Hsipaw en trekking naar bergdorpje
Shan
Myanmar
Aran2005
Hsipaw en trekking naar bergdorpje
Vanuit Mandalay ben ik verder naar het noorden getrokken de bergen in naar het plaatsje Hsipaw. De bus vertrok om 15.00 uur uit Mandalay en de tocht duurde zo'n 6 uur. Precies het laatste gedeelte in de bergen op smalle wegen met flink wat haarspeldbochten was in het donker. En geloof het of niet de weg was onverlicht. Met een slapend monnikje naast me die zijn hoofd af en toe tegen m’n schouder legde en een jong stel voor me die beide wagenziek werden werd de bestemming goed bereikt. De meeste toeristen gaan dan naar Mr. Charlies Guesthouse, de beste optie in Hsipaw. Die avond heb ik meteen een 2-daagse trekking geboekt.
De volgende ochtend vroeg opgestaan. Niet omdat de trekking zo vroeg begon, maar om naar de ochtendmarkt van Hsipaw te gaan. Een wandelingetje van zo’n 15 minuten bracht me bij de markt. Het begon net licht te worden, maar het was nog frisjes. Zoals altijd op een markt was het een drukte van belang. Er hing een ochtendmist over de markt, en die gaf het een speciale sfeer. Bij veel kramen kwamen de donkerrood geklede monniken langs voor een aalmoes. De verkopers gaven zo te zien gul. Na een klein uurtje hield ik het voor gezien. Op de weg terug hoorde ik het geluid van een bel. De monnik met de bel werd gevolgd door een hele rij monniken. De jongste voor in de rij de ouderen achteraan. Fascinerend om te zien hoe die hele rij daar gaat en op plaatsen stil houdt waar eten wordt aangeboden door de mensen, die dankbaar zijn om het te mogen geven.
Ik was op tijd terug in het guesthouse voor de trekking naar een dorp verder en hoger in de bergen. Een dorp dat niet of moeilijk per auto bereikbaar is. Het was met 3 personen, de gids een nederlandse jongen en ik. De trekking was eerlijk gezegd niet zoals ik eerdere trekkings had gedaan in andere landen. Het woord wandeling is beter op zijn plaats. De tocht ging merendeels over een zandpad waarover je zonder problemen kon wandelen. Bij de wandeling kwamen we door wat dorpjes en kon je het plattelandsleven zien. De gids sprak goed Engels en vertelde veel over het leven in dat gebied. De uiteindelijke bestemming was Pankam. Het is een dorpje met ik schat een stuk of 50 huizen die op een helling staan. Er zijn geen wegen, alleen wat wandelpaden en iets bredere zandpaden De bevolking leeft voornamelijk van de landbouw.
In het dorpje aangekomen liepen we naar het huis van de ouders van de gids, ons overnachtingsadres. Het huis van de gids zelf was niet goed genoeg omdat het van bamboe was, het huis van zijn ouders was van hout. Na een kennismaking met de ouders van de gids (ze spraken geen Engels, maar waren zeer gastvrij) hebben we het dorp rondgewandeld en op een hoger gelegen plek naar de zonsondergang gekeken. De moeder van de gids (en alle oudere vrouwen in dat dorp) dragen nog traditionele kleren.
We hebben het dorpje rondgewandeld en tegen de tijd dat de zon onderging zochten we een hooggelegen plek in het dorp. Het krioelde er van de kinderen en ze wilden allemaal op de foto.
Nadat het mooiste van de zonsondergang voorbij was gingen we terug naar het houten huis voor een douche, nou ja douche. We konden buiten met een longyi aan en een plastic bakje, water over ons heen gooien als verfrissing. Daarna naar het door moeders klaargemaakte avondeten. Er werd zeer goed voor ons gezorgd.
De hele tijd kwamen er familieleden en kennissen over de vloer. Maar s’avonds kwam er een wat oudere vrouw en die bleef maar doorkletsen. Ik vroeg dus aan de gids of ze net nieuwe batterijen had. Wat bleek nu, onze gids was het dorpshoofd en als er problemen zijn in het dorp dan komen de mensen bij het dorpshoofd. Wat had de vrouw gedaan? Ze had een vuurtje gemaakt op haar erf. Door de harde wind was het een stukje overgeslagen naar het grondgebied van de buren die dat niet zo leuk vonden. Weinig aan de hand eigenlijk. Het dorpshoofd (onze gids) heeft even met haar gepraat en toen was alles weer goed. Er waren geen problemen te verwachten met de buurvrouw.
Het was een vermoeiende dag en het was tijd om naar bed te gaan. We sliepen op een matrasje op de grond.
De volgende ochtend gingen de gids en de Nederlandse jongen lopend naar een volgend dorp om daar een bruiloft bij te wonen. Ik wilde graag mee maar het was niet zo goed met mijn maag en daarom heb ik in mijn eentje nog wat rondgekeken in het dorp. Bij het klooster waren mensen druk bezig met voorbereidingen voor een begrafenis. Verder wat foto’s gemaakt van het dorp en de kinderen, die het uiteraard prachtig vonden om zichzelf terug te zien op het scherm.
De route terug naar Hsipaw was dezelfde als de heenweg. Moe maar voldaan kwamen we terug bij Charlie’s guesthouse.
Nog even naar een supermarktje gelopen. Het was echt schitterend, daar werden de bedragen van de gekochte spullen op een kladje gezet en vervolgens werd de optelling gemaakt....lachen toch.
Na een nachtje slapen in het guesthouse de volgende ochtend zeer vroeg met de bus mee naar Mandalay.
Foto's
