Je moet er wat voor doen om hier te komen: met het vliegtuig naar Sittwe en dan twee dagen met de boot het binnenland in. De Chin stam leeft in een ontoegankelijk gebied tegen de grens met Bangla Desh aan. We waren hier meer dan welkom. Enthousiaste en aardige mensen. Fotograferen was geen probleem en de dorpsjeugd liet zich dan ook gewillig fotograferen. De hond had zo te zien geen zin! Helaas is dit gebied op het moment afgesloten voor buitenlanders vanwege ethnische onlusten. Hopelijk komt daar een oplossing voor.