Vandaag weer een foto van lang geleden, toen je vanwege het regime nog niet naar Birma hoorde te gaan. Gelukkig sliepen we niet in staatshotels, particuliere hotels kwamen net een beetje op. De mensen waren ontzettend vriendelijk, niets was hen teveel om je het naar de zin te maken.
Deze jongetjes ontmoetten we bij een van de vele tempels in Mandalay. Iedere tempel heeft wel een of meer klokken, het zijn vaak donaties van gelovigen. Je moet de klok zo krachtig mogelijk drie keer luiden door er met een houten stok tegenaan te stoten. Het luiden zou zuiverend werken. Ik vond het luiden nog lastig, tot hilariteit van de jongetjes. Ze vonden het prachtig om zich achter en onder de klok te verstoppen.