Rondreis door Myanmar
Mandalay
Myanmar
Rencontheirway
Rondreis door Myanmar
We hebben een upper class sleeper… Dan denk je: tweede klas, eerste klas, business class, royal class..upper class….
nou dat valt toch even tegen, zou eerder onder tweede klas thuis horen, wel een coupe met z’n tweeën, maar dit wordt afzien.. Visioenen van allerlei beestjes komen voorbij.
De trein vertrekt op tijd, zonder dat dit aangegeven wordt, dus richard moet in een rijdende trein stappen om mee te kunnen. De trein trekt langzaam op door de straten van Yangon, net als in een achtbaan als je naar boven getrokken wordt naar het hoogste punt. Want daarna begint het feest…. Eenmaal op snelheid is het een ware uitdaging om te blijven zitten, op sommige punten komen we ECHT los van de bank zo stuitert de trein. Maar het heeft ook wel weer wat zittend aan het open raam, kijken naar het landschap dat voorbij schuift, mooie rijstvelden afgewisseld met dorpjes.
ongelofelijk hoe zo’n trein kan stuiteren en schudden, we kunnen niet geloven dat ie in de rails blijft. Een mooie opgave als je een bord nasi hebt om van te eten of als je even naar het toilet moet…. Omdat het toch donker wordt en er geen in-train entertainment is (boek lezen is ook onmogelijk) gaan we maar liggen. Ik heb nog nooit zo lang met m’n ogen dicht gelegen en NIET geslapen, meestal slaap ik altijd en overal. Net als je denkt dat je wegglijdt in een lekker slaapje..Kedeng kedeng.. Zomaar 10 centimeter omhoog van je bed gestuiterd. We hebben allebei blauwe heupen van de klappen die we maken. Ik denk dat we tussen 19.00 en 05.00 samen 1 uur geslapen hebben.
voor we het weten, zijn we in Mandalay, pakken een taxi-pick-up ( richard in de laadbak met de koffers) naar ons hotel. Daar ligt iedereen te slapen, logisch want het is 05.15. gelukkig mogen we onze kamer in zodat we echt nog even kunnen slapen.
22 oktober begint wat later dan normaal, we komen om 11uur ons bed maar eens uit. vlakbij ons hotel is het royal palace, daar lopen we maar heen. Mega complex waar de ingang net niet aan de kant zit bij ons hotel, stevige wandeling dus gelijk maar, in 37 graden. het royal palace is maar een klein deel van het grote ommuurde complex. De rest is off-limits voor toeristen. Het is niet spectaculair helaas.
als we weer buiten zijn nemen we een taxi naar het centrum om wat te eten, worden we bij een shopping center afgezet waar niets leuks te koop is en ook niets te eten. Lopen een rondje eromheen en komen bij een biertent uit die ook eten serveert, heerlijk eten zelfs. We dubben over nog een stukje wandelen of een taxi naar het hotel, uiteindelijk nemen we geen taxi maar wandelen we terug, zo maar 5 km, denken we.
bij de receptie van het hotel regelen we voor morgen een toer langs wat bezienswaardigheden buiten de stad en een restaurantje. Het eten is heerlijk, en lekker dichtbij. Vroeg naar bed, beetje slaap inhalen.
23-10 vandaag een excursiedag geboekt via het hotel, een taxi die ons de hele dag naar allerlei bezienswaardigheden rondom Mandalay brengt.
Uiteraard ook stops bij winkeltjes maar er wordt hier weinig tot geen aandacht besteed om je iets aan te smeren! We beginnen bij het gold leaf district, hier staan mannen uren achtereen met houten hamers op een stapel vellen te slaan waartussen goud zit, dit worden door het continu hameren hele dunne velletjes goud. Die worden gekocht om op een Boeddha te plakken of anderszins te offeren.
Volgende stop is het marmer kwartier, grote marmeren beelden veelal van Boeddha worden hier gemaak met slijptollen en ander gereedschap. Voor de deur van een marmershop zit een man met wat kwasten en een scheermesje, een soort Bob Ross is ie (let’s put a gentle little tree over here) die in 5 minuten een mooi schilderwerkje voor ons maakt.
Dan naar de houtbewerkers, we zien een hele mooie staande levensgrote Boeddha die prachtig zou passen in huis, $ 2800 + $ 800 om te verschepen…. Toch maar niet.
voor de volgende stop gaan we naar een monastery waar om 10.15 een paar honderd monniken zich verzamelen om te eten, dat eten wordt uitgedeeld door plaatselijke bevolking en toeristen. Fascinerend gezicht om zoveel monniken in een rij te zien.
Dan is het tijd voor wat beweging, de chauffeur geeft aan dat we hier naar boven kunnen lopen; maar omdat wij wat big zijn, vraagt ie of we wel willen…. Dus gaan we zeker!
Steile klim over een soort overdekt pad met treden, bloedheet dus het zweet loopt overal. Maar het uitzicht op de top is schitterend over Mandalay heen. Op de top staat ook weer de welbekende stoepa en…. een parkeerplaats, we hadden dus ook met de auto gekund, maar ja wij zijn bikkels.
Het is tijd voor de lunch, onze chauffeur zet ons bij een tentje waar we na de lunch direct de boot op kunnen. De overtocht duurt 2 minuten en dan komen we in een pandemonium van paard en wagens terecht, rondje met de huifkar langs de bezienswaardigheden. Paard heet overigens Herman….
Een truck was afzien, de trein was schudden, paard en wagen was ook geen comfortabele rit. We worden langs verschillende stoepa’s gereden in iets meer dan een uur…. En daar zit de crux.. Als we terugkomen moeten wij meer betalen want we waren te langzaam, langer dan een uur. Alsof er ergens ( leesbaar voor ons dan) staat dat het een uur duurt, Richard geeft de man de keus: 8.000 kyat ( de normale prijs) of niks, your choice…
Onze laatste stop is de U Bein Bridge, ‘s wereld langste teakhouten brug, en de oude stad Amarapura. De stad laten we voor wat het is en gaan lekker wat drinken in afwachting van de zonsondergang. Als de zon zakt lopen we de brug weer op en maken een aantal zeer artistieke foto’s.
Foto's
