Bezoek aan 'Inn Wa' en nogmaals 'U Bein' bridge
Mandalay
Myanmar
Janhermens
Bezoek aan 'Inn Wa' en nogmaals 'U Bein' bridge
"het verslag dat we gisteren 11 okt. plaatsten, had eigenlijk eergisteren geplaatst moeten worden. Nadat we het verhaal eergisteren helemaal geschreven hadden, viel de internetverbinding met 'waarbenjij.nu' ineens weer weg. Niet alleen de stroomvoorziening wordt hier door hogerhand geregeld, ook de tv-zenders en internet dus!
Jullie moeten het dus lezen alsof het eergisteren geplaatst zou zijn".
Gisteren zijn we naar 'Inn Wa' gereden met een blauwe taxi (15.000 Kyat), een korte auto met een open laadbak eraaan vast! Deze keer géén problemen onderweg, we hoefden hem dus niet af en toe aan te duwen!
In' Inn Wa' stapten we over op een paardentaxi (5000 Kyat), het weer was overigens super! Eigenlijk te heet, maar dan lijken we weer die altijd mopperende Hollanders: het weer is nooit goed of minstens onderwerp van gesprek!
Ook vandaag is het geweldig heet, 31 graden maar het voelt als 40 én belangrijker, het is droog!
De mensen in 'Inn Wa' wonen in erg eenvoudige huisjes, maar wél altijd met één of meerdere koeien, paarden en varkens erbij. Het bezit van een zo'n beest is hier al een enorme rijkdom. De mensen waren erg vriendelijk en wilden graag op de foto. We werden zelfs bedankt voor het maken ervan nadat ze hem gezien hadden.
Tóch waren er wel al veel kinderen die om een balpen vroegen, maar ze waren ook al tevreden met een nat doekje! Waarschijnlijk was dit woord het enige buitenlandse woord dat ze kenden!
De tocht met de paardentaxi voerde langs vele tempels, stoepa's en pagode's, de meeste bestonden alleen nog maar uit ruines, ze dateren vanaf 800 n.C. Er is zélfs een 'scheve toren van Ava', een stupa die na de laatste aardbeving behoorlijk scheef tóch is blijven staan! Overal natuurlijk verkopers die je, als je niets kocht, vervolgens op de fiets achtervolgden!
Bij een tweetal tempels o.a. 'Mahar Aung Mye Bon San' moesten we $10 staatsbijdrage betalen om er binnen te mogen, dat hebben we dus niet gedaan! Deze tempels worden gerekend tot het culturele erfgoed van 'Mandalay' en het 'verplichte ticket' is ook hier geldig.
'Mandalay' is een grote stad, maar is het niet waard om het voor de culturele objecten verplichte 10$ biljet te kopen. Daarvoor in de plaats kent de stad hele leuke wijken om doorheen te wandelen. Vooral de wijk begrenst door de 26th, 33th, 83th en 87th Street is bijzonder de moeite waard, je waant je niet meer in een stad maar in een landelijke omgeving.
Normaal kom je in 'Inn Wa' via een pontje over de rivier, maar vanwege de hoge waterstand waren deze uit de vaart genomen. We moesten dus omrijden om er vervolgens achter te komen dat zelfs de weg langs de rivier was weggespoeld. We konden nog net langs het randje bij het 'Small River Ava' restaurant komen, waar we heerlijk gegeten hebben. Veel reisboeken schrijven dat dit het enigste restaurant in town is, maar verderop in het dorp zijn diverse eenvoudige lokale restaurantjes.
Er liep wel iemand met ons mee, omdat zelfs dat randje al niet meer te vertrouwen was!
Voordat we naar 'Inn Wa' reden, zijn we in 'Amarapura' in een klooster geweest, 'Maha Gandayon Kyaung', waar om 11.00 uur 1200 monnikken van jong tot oud gingen eten. We mochten daarvan opnames maken, maar het voelde wel dubbel, een beetje beschamend!
Rond 16.00 uur kwamen we voor de tweede keer bij de 'U Bein' brug, stralend weer! Dit keer zijn we de hele teakhouten brug over gelopen, er zijn 2 stukken van beton maar dit was rotter dan het hout!
Aan de overkant zijn we het dorpje 'Taunghaman' in gewandeld. Ook hier weer eenvoudige huisjes en het leven van alle dag op en aan straat!
We huurden een roeiboot (met roeier!) voor de terugweg (3000 Kyat). Je komt hier tenslotte vanwege de prachtige opnames bij zonsondergang (of -opgang). We vonden de zon al zo vroeg ondergaan, maar dat komt doordat hier de klok een half uur achter loopt t.o.v. de omliggende landen. De tijd in Myanmar staat niet alleen stil, maar loopt zelfs achter!
De zon ging dus al om 17.30 uur onder, helaas was het toen weer bewolkt, maar niettemin prachtig! De roeiers weten precies waar en hoe en wanneer ze langs de brug roeien. Ze doen dit fantastisch!
Onderweg over het meer moest hij wel af en toe met een bakje water uit de boot scheppen. Zouden ze hier zó ook een brand blussen, (regen)water genoeg in de straten!
Fietsen of rijden ná zonsondergang is in Myanmar ook een bijzondere belevenis. De straten zijn niet verlicht of hooguit met het licht van de spaarlampen van aanwonenden. Het is dan ook een hele kunst alle gaten te omzeilen, zéker als de straat óók nog vol water staat! Maar de mensen hier weten precies waar ze zitten, ze rijden hier tenslotte al jaren over deze wegen!
Vandaag doen we het rustig aan, morgen vliegen we naar 'Bagan'. We mogen de kamer tot 13.00 uur gebruiken, dat is weer prachtig!
'Aung Eneg' en zijn trishaw staan desondanks voor ons hotel. Hij wil ons graag naar de 'Buddhist Academy' brengen (alsof dit zijn idee was!) tegenover ons hotel. We gunnen het hem van harte ons rond te leiden, hij doet zijn uiterste best, te voet deze keer!
Gisteravond hebben we India's gegeten, eigenlijk per ongeluk omdat het weer hard begon te regenen. "Not spicy", maar o wat was het heet! Christien zei nog "dit keer heb ik niet mijn billen verbrand (Phan Thiet, Vietnam 2008), maar wel mijn lippen!"
Het bestek hier is zó dun dat je na elke hap goed moet kijken of alle tandjes er nog aan zitten!
Internetten in dit hotel is dan wel iets duurder (1000 per uur), maar het gaat wel redelijk snel. De internetshop om de hoek vraagt slechts 400 Kyat, maar daar is aleen gmail en hotmail mogelijk. Het wereldwijde web blijft er gesloten!
Foto's
