U Bein bridge in het water gevallen!
Mandalay
Myanmar
Janhermens
U Bein bridge in het water gevallen!
Vannacht hebben we heerlijk geslapen, zelfs Christien (op melatonine)!
Vóór ons hotel staan al een trishaw-rijder en een blauwe taxi, ze zagen ons gisteren blijkbaar aankomen, en ze zullen zich de komende dagen niet meer van hun plek verwijderen, tenzij mét ons!
Het Silver Swan hotel is een geweldig hotel, maar het regent nu al 3 dagen en dan loopt het restaurant boven ons vol water. Ze dweilen zich een ongeluk en desondanks loopt ons bad langzaam vol water uit het plafond! We hebben kamer 703!
Tussen de buien door bezoeken we de Mahamuni Paya, een bladgoudsmid en Shweinbin Monastry, een oud klooster. De ervaring in de stromende regen was onbetaalbaar, de trishawbestuurder vroeg echter slechts 4000 Kyat voor eeneneenhalf uur fietsen!
Vanmorgen regende het dus weer, we hebben nog nooit zoveel water uit de lucht zien vallen en dat een hele dag lang. Om 12.00 uur toch maar onze stoute schoenen aan gedaan, hotelparaplu mee, een blauwe taxi gehuurd en daarmee begon ons grote avontuur!
Bij regenweer zijn taxi's sowieso al duurder hier, maar de onze was eigenlijk niks meer waard! Hij reed alsof alle banden plat waren, maar dat ligt vaak ook aan de slechte wegen. Na 50 meter sloeg de motor af en moest ik, Jan, duwen. Dit herhaalde zich de hele dag, tot er zoveel water uit de lucht viel dat ze het voor mij toch wel zielig vonden, ik mocht dus blijven zitten en werden er mensen van de straat geplukt om dit karwei te klaren!
In de taxi, nou ja taxi, het was een open laadbak met 2 houten bankjes, zat werkelijk niets meer op zijn plaats, alles behalve het stuur leek eruit gesloopt te zijn en dat was ook onder de motorkap het geval. Je hebt nog nooit zoiets gezien: alles vastgemaakt met touwtjes, draadjes, elastiekjes en plakband. De benzinetank behoort normaal onder een auto te zitten, toch!?! In onze taxi hing deze links van de bestuurder in het open raam: een jerrycan opgehangen met touwtjes. De benzineleiding liep van hieruit voorlangs de bestuurder door het dashboard naar de motor. Af en toe werd in de jerrycan geblazen om de benzine een zetje te geven. "No problem" hebben we wel erg vaak gehoord en hij bleef maar lachen met zijn door het pruimen aangevreten gebit. Roken mocht ook nog!
Ondertussen hadden we natuurlijk veel bekijks, er werd veel gezwaaid en getoeterd. 't Is soms beschamend hoeveel respect de Birmezen voor westerlingen hebben. Ze zijn superbeleefd en behulpzaam.
De luchtvervuiling op straat is ook hier al gigantisch, in zo'n open taxi zou je spontaan al een longaandoening kunnen krijgen. Trouwens, een suiker-, zout- of eiervergiftiging is hier ook mogelijk: de soep is vaak érg zout, de juices en frisdranken érg zoet, gemiddeld 4 eieren per dag is normaal!
Het regende dus gigantisch, we mochten vandaag maar 5 minuten genieten van een vleugje zonneschijn, waarschijnlijk was dit een vergissing van de natuur. We stonden toen gelukkig wel op de top van Sagaing Hill bij Sin U Ponnya Shin Paya en konden even genieten van het magnifieke landschap onder ons vol met gouden pagodes. We hebben dus toch nog mooie opnames kunnen maken.
Het hier ogenschijnlijk verplichte $3 staatsticket, óók geldig voor een bezoek aan Mingun, hebben we niet gekocht, er werd sowieso niet gecontroleerd.
Vervolgens naar Bagaya Kyaung Paya, een tempel met 500 boeddhabeelden, erg mooi om te zien.
Noodgedwongen (?) hebben we een weverij bezocht. En ook hier gold zoals vaak ook bij ons: de verpakking is mooier dan de inhoud!
U Bein bridge, een teakhouten brug van 1200 meter lang over het meer bij Amarapura, lag er maar sombertjes bij,
................................................(computer breakdown!)
zo gaat dat dus, opeens is de helft van het gisteren geschreven verhaal verdwenen. Waar het gebleven is? Een computer met alleen maar Birmese tekens op het scherm is erg moeilijk te begrijpen!
Vervolg dus:
Op U Bein bridge begon het na 200 meter ineens gigantisch te regenen, zelfs te stormen. Met de paraplu ópen werden we bijna van de brug afgeblazen, we waren in no time nat tot op het bot. Trouwens, de brug is wel lang, maar slechts 3 meter breed!!
Gelukkig waren er op de brug enkele overkapte rustplaatsen zodat we wel nog mooie grauwe en grijze opnames hebben kunnen maken. Dit zijn dus eens andere foto's van de brug dan die met de mooie zonsondergang, hoewel we dat wel graag hadden willen zien.
Een bezoek aan Mingun wordt ons afgeraden, juist vanwege het weer en het snelstromende water in de Ayeyarwady, het regent alweer gigantisch vanmorgen. Zou hier ook iemand het weer regelen, net zoals de vele stroomuitvallen en het veelvuldig blokkeren van buitenlandse websites? We gaan het desondanks morgen tóch bezoeken!
Gisteravond hebben we op veler verzoek Birmees gegeten. Het is eigenlijk wat smaakloos, weinig gekruid maar het kan ook erg lekker zijn. Het vult in ieder geval de maag, en soep, salade en fruit krijg je er altijd gratis bij!
Birmezen zijn erg behulpzaam, ze willen alles voor je doen. Ook nu staat de trishaw-fietser geduldig in de regen op ons te wachten!
Onderweg gisteren zagen we toch wel erg veel schamele hutjes, gemaakt van riet en plastic. Wat zal deze regen voor deze mensen betekenen!?!
Ook dit raakt ons weer diep, je zult er nooit aan kunnen wennen!
Overmorgen vertrekt onze trein naar Pyin U Lwin om 04.00 uur, we gaan zo meteen een taxibestuurder regelen die ook al zo vroeg wil opstaan! We gaan met de trein al slingerend omhoog naar 1070 meter. Deze treinreis schijnt tot de mooiste ter wereld te behoren. Alleen jammer dat het dan nog donker is!
Foto's
