Mandalay => Monywa

Door: Syllie

Geplaatst op Mar 21, 2010

Ik zit zo te genieten hier, het is echt helemaal top. Ik voel me ook 100% veilig, iedereen is hier even vriendelijk. Je hoeft maar even hulpeloos op een kaart te kijken of er schieten al mensen toe om je te helpen (van de regen in de drup meestal, want kaartlezen kunnen ze niet laat staan Engels). Weer met het bootje terug in de zon, heerlijk! De warmte is wel uit te houden, tussen 12 en 15 uur even in de schaduw blijven maar het is een vrij droge warmte. Harrie en ik hebben ons na Mingun weer losgemaakt van de groep, zijn een hapje gaan eten en toen naar de markt geweest, nog op zoek naar een extra geheugenkaart voor Harrie ( je schiet hier zoveel foto's! Ik heb er al zo'n 700!!!) en toen naar het internetcafé, waar ik nu dus zit. Wilde ook nog de Engelstalige Myanmar Times hebben, om eens te kijken hoe een gecensureerde krant eruit ziet. Het voltallige personeel van het hotel wordt gemobiliseerd om de krant voor mij te bemachtigen. Uiteindelijk mag ik het exemplaar van het hotel hebben. Lief! We zijn wezen eten in het Thaise restaurant, waar we worden bedolven onder de aandacht van maar liefst 4 obers. Ik bestel zoetzure kip en Harrie vis. Er verschijnt een enorme vis op tafel. Het gevaarte ontleden met een lepel en een vork is geen doen, dus Harrie vraagt om een mes. Dan breekt er paniek uit, er wordt druk heen en weer gerend naar de keuken, waarbij men uiteindelijk terugkomt met een siersnijmes waar wordtelkartels mee worden gesneden; er blijkt geen ander mes te zijn. Een ober weet raad; met 2 paar chopsticks ontleed hij de vis voor Harrie. Probleem opgelost! Ik ga zo mijn tas netjes inpakken, want morgen vertrekken we naar Monywa, daar blijven we een nacht en daarna naar Bagan waar we 4 nachten blijven. Ergens in Bagan zal ik wel weer kunnen internetten denk ik! Dus ik zou zeggen, tot een volgende keer.

Syl, 15 februari 2010
Birma, Bagan 35°

Mandalay -> Monywa -> Bagan
Zo, het duurde nu maar een kwartier om contact te krijgen... Wat zijn we verwend in Nederland!
We hebben weer een paar enerverende dagen achter de rug! De weg naar Monywa was leuk, het is hier geen straf om te reizen want er is zoveel te zien onderweg! De wegen zijn echter een drama (en wij maar klagen over een beetje vorstschade... Ik begin hier rijkswaterstaat weer wat te waarderen ), als je al asfalt hebt dan zit die niet alleen vol kuilen maar vaak zijn het hele kraters en vaak ook maar 1 auto breed, passeren gewoon in de berm. Regelmatig zijn het gewoon een paar ton stenen die op een zandpad zijn gedonderd wat eerst een paar jaar platgereden moet worden door het verkeer, bij wijze van wals, waarna er misschien een keer asfalt op wordt gelegd. Misschien hoor! Maar het maakt allemaal niet uit, toch genoeg te zien. Onderweg komt er een of andere hoge pief langs, en dan moet iedereen langs de weg stilstaan, zo ook wij! We komen door diverse dorpjes waar mensen langs de weg staan om te collecteren voor de renovatie van de dorpspagode. Het landschap is bedekt met o.a. palmbomen en Silk Cotton Trees, die helemaal geen blaadjes meer hebben maar wel in bloei staan met mooie, rode bloemen. Onderweg legt Myo nog even uit waarom sommige elektriciteitspalen “beschermd” waren met een bamboematten omheining. Blijkt dat rebellen twee weken geleden bij Yangon een aantal palen hebben omgetrokken waardoor een deel van Yangon zonder stroom zat. De dorpelingen hebben de opdracht gekregen om de palen te beschermen. Alsof die bamboematten rebellen tegen zullen houden….We drinken een coffeemix in een tentje langs de weg en eten er een heerlijk cakeje bij (voor 45 cent). Net voor aankomst in Monywa zijn we bij een (jawel) pagode gaan kijken, de Thanboddhay Pagode, en die is werkelijk helemaal te gek! Er staan naar verluid 582.363 boeddhabeelden, groot en klein, hele rijen tot aan het plafond. En de buitenkant is enorm kleurrijk met allerlei figuren, leeuwen, mythische types, bloemetjes enz. 't is bijna de efteling maar dan mooier. Er is ook een uitkijktoren, waar helaas alleen mannen op mogen. Dus Harrie neemt mijn camera mee naar boven om overzichtfoto’s te maken. Harrie en ik natuurlijk de gebaande paden af gegaan, kwamen we per ongeluk in een nonnenklooster terecht! Dat was gaaf, we waren hartelijk welkom en een dame sleepte ons overal mee naar toe, dit moesten we nog even zien, en dat ook nog, onderwijl hele verhalen houdend in het Birmees. Van de slaapkamer en de rolstoel van moeder overste, nonnen die zaten te koken, een tempeltje hier een eentje daar... We hadden tijd te kort, we moesten ons vreselijk haasten om weer op tijd bij de bus te zijn. Dus wij op onze blote voeten rennen terug naar de bus over stenen en hete tegels als " au" en " @#$%%$#" roepend. Dat gedoe met die blote voeten steeds, overal waar je komt en er is ook maar een minuscuul boeddhabeeldje in de buurt of de schoenen moeten uit. Uiteraard doen we dat, we zijn te gast in het land, maar onze voetzolen zijn dat niet gewend. Ons hotel, het Monywa hotel, blijkt eenvoudig maar erg charmant, allemaal bungalowtjes met een grote veranda ervoor.