In 2002 reisden we in Birma met de bus naar het noorden over hele smalle asfaltweggetjes. Snel ging het niet. Niet vanwege het verkeer want er was nauwelijk gemotoriseerd verkeer. Af en toe een vrachtauto maar geen luxe auto's. Enkel ossenkarren of mensen te voet op de weg. Maar je komt onderweg langs kleine dorpjes en daar is altijd wat te zien.

Er werd in die tijd nog met mankracht of met ossenkracht gewerkt. Hier wordt ossenkracht ingezet om te malen. We hebben daar uit nieuwsgierigheid en ook uit verwondering een tijd staan kijken.