We kwamen in het weekend in Ulaanbatar aan en op het centrale plein was het een drukte van belang. Ouders met kleine kinderen met ballonnen ed. Ook zagen we grote groepen jongeren op hun paas best en veelal met een slokje op, te zien en te ruiken. Ze gingen allemaal op de foto voor het grote standbeeld van Dzjengis Khan. Uit de moeizame gesprekken, ze spreken mondjes maat Engels, dat ze toegelaten waren op de universiteit. Moet gevierd worden en poseren voor een grijs harige buitenlander willen ze graag.