Aan de rand van UlaanBaatar, voorbij de laatste ger-buitenwijk en het vliegveld staat deze machtige ovoo aan het laatste restje asfaltweg naar het zuiden. Vanaf daar begint de voorwoestijn die tenslotte Gobi wordt en in het zuiden de uitlopers van de Altai omarmt, ons zuidelijkste doel. Je ziet op de foto slechts de met wenssjaals omknoopte stok die er boven op staat, niet de enorme heuvel van stenen, wodkaflesscherven, schoenen, petten en zelfs krukken, allemaal neergelegd door mensen die de lokale goden wilden bedanken voor hun genezing, wilden smeken om hun bescherming of hen wilden verzoeken anderen te beschermen op hun tocht naar het hiernamaals. Of gewoon door toeristen zoals wij die de lokale gewoontes willen respecteren en op verzoek van hun chauffeurs er driemaal omheen lopen en ook een steen achterlaten.