the road is the journey - nomadisch mongolia

Door: Niqueki

Geplaatst op Aug 3, 2011

23 dagen met 15 mensen met 3 4WD;s door het land van ongerepte natuur en blauwe luchten en oorverdovende stiltes: Mongolie.Voor de 2e keer in mijn leven maak ik deel uit van een georganiseerd reisgezelfschap. Mijn eerste georganiseerde reis was meer dan 20 jaar geleden naar Indonesie, sinds die tijd reisde ik eigenlijk altijd op eigen gelegenheid. Mongolie vond ik een land om georganiseerd te bereizen en dat heb ik dus gedaan met Dimsum.
4 juli vertrokken vanaf Schiphol naar Moakou. Een half uur te laat vertrokken en nog eens een half uur te laat geland op het vliegveld van Moskou. Dan is het rennen naar de andere kant van het vliegveld om het vliegtuig naar Ulaanbataar te halen. In het vliegtuig ontmoet ik mijn eerste medereizigers van de groep van 10. Het belooft gezellig te worden. Ook nu vertrekt het vliegtuig bijna een uur te laat. shit voor niks zo hard gerend. Een voor een druppelen nog wat mongolen het vlieghtuig binnen. De catering is niet best van Aeroflot.
We slaan een nacht over door met de tijd mee te vliegen en we slapen wel geteld anderhalf uur. Vol de lichten aan.
Op Ulaanbataar worden we opgewacht door de lokale reisleider en de nederlandse reisbegeleider. We worden in een bus geladen en vertrekken naar het Palace hotel.We worden getrakteerd op een ontbijtje en een voor een krijgen we de kamer sleutels. Ik deel vannacht de kamer met de oudste van het gezelschap. WE krijgen weinig tijd om te settlen, want de bus staat al klaar voor de eerste excursie. Het is koud, onder de 10 graden. wie had dat gedacht. ik in ieder geval niet. Fleecetrui en zomerjackie zijn eigenlijk niet warm genoeg.We bezoeken het nationaal museum - we rennen er doorheen - weinigen houden van musea. Leuker is het grote plein waar Ger-ritjes (nomadententen) in alle kleuren en maten staan opgesteld en waar je ven naar binnen mag kijken om te zien hoe die mensen dan leven. Ook op het programma staat een tempel met een grote staande vergulde boeddha. Je moet er betalen om foto's te mogen maken. Onder het toeziend oog van het mannetje dat geld incasseert moet ik mijn foto deleten. Later toch 1 gemaakt met mijn mobiel uit de losse pols ipv met mijn Nikon die veel herrie maakt en flitst bij afdrukken. We dineren bij Nomads en net voordat we weg willen gaan wordt een groep keelzangers aangekondigd. Wat een leuke verrassing! Dit is echt genieten, ze kunnen prachtig zingen en muziek maken. Voldaan rond een uurtje of 11 naar bed, de eerste reisdag was een bijzondere belevenis.
Dag 2, totaal brak wakker geworden. Mijn kamergenote vond het nodig om om 3 uur nachts op zoek te gaan naar eten. krakende zakjes, licht vol aan. Na het ontbijt ga ik met de broertjes lopend naar de stad een tempel bekijken. Tis ongeveer 20 minuten lopen in druilerig weer. Nog steeds staat het kwik onder de 10 graden. De tempel is het bezoek dubbel en dwars waard. Aan de buitenkant chinees boeddistisch aan de binnenkant tibetaans boeddistisch. Op het grote postkantoor kopen we kaarten en poatzegels. Uiteindelijk verstuur ik ze pas op de laatste dag, net voordat we terugvliegen naar huis.

Dag 3, we maken na het ontbijt kennis met onze 3 chauffeurs van koets 1,2 en 3: Boogii, Baagii en Eegii. Nu begint de reis door het land van de onmetelijke vlaktes en eindeloze uitzichten pas echt. De eerste 3/4 uur is nog asfaltweg, maar dat blijkt nog slechter te zijn dan de dirtroads waar we later op zullen rijden. Het is nog steeds koud en druilerig weer. Waar blijven nu de blauwe luchten? Buiten de stad begint het weer ineens op te klaren. Ik zit in koets 3 met de lokale reisleider en de jongste chauffeur. Ze zingen vrolijk mee met Boldbataar, een bekende zanger in Mongolie. Als je geluk moet omschrijven dan is dit een geluksmoment: rijdens over een zandpad door een groen landschap met echte mongoolse muziek en 2 zingende landslui. Geweldig! Koffiestop bij een Ovoo, een hoop stenen met vlaggen, geld een paardenschedel en wat al dies meer. Je loopt er 3x omheen met de klok mee, linksom en doet een wens. Het is de eerste echte fotostop. We hebben een waanzinnig uitzicht en genieten van het schouwspel van zon en wolkoen, van licht en schaduwen op de fluweelzacht groene bergen.