Land van melk en boter

Door: Dapau

Geplaatst op Aug 17, 2009

Na 4 weken Mongolie en geen stroom, laat staan internet, zitten we nu weer in een mooi courtyard geusthouse in Peking. Even een kort verhaaltje over de afgelopen weken.

Het Oosten van Mongolie staat vooral in het teken van de grote held van het land: Dhr Chengis Khan. Na bezichtiging van een reusachtig standbeeld van de man op zijn paard waren we nog niet van 'm verlost. Bij ieder riviertje, zwikkie rotsen of boom vertelde onze gids dat Chengis eruit gedronken had, een veldslag had gevoerd of er tegenaan had gepist en dat de plek dus heilig was. Waar wij ons zo langzamerhand een beetje beginnen te schamen voor onze VOC mentaliteit zijn ze in Mongolie schaamteloos trots op de grootste held die ooit geleefd heeft. Buiten wat nuttige wetten die hij heeft ingevoerd heeft de beste man volgens mij zoveel dood en verderf gezaaid dat ze er in Rwanda nog een puntje aan kunnen zuigen, maar goed.. we besloten wijselijk deze discussie niet aan te gaan met onze gebrekkig Engels sprekende gids en lieten ons gedwee langs alle bijzondere Chengis plekken stuiteren. Je kunt dan toch ook weer even uit het russisch koekblik om even te plassen, de benen te strekken of te roken.

Daarnaast geeft het oosten van Mongolie je het gevoel dat je helemaal van de aardbodem verdwenen bent. Nauwelijks een dorpje laat staan een toerist te ontdekken en het was ieder avond weer een zoektocht naar een geschikte slaapplek. "If the raining than we stay familie. If the no raining than we camping okay?" De eerste avond regende het dus dat werd familie en dat betekent slapen in een Ger.

Slapen in een Ger gaat al volgt. Je kijkt in het rond over de eindloze steppen en langs de glooiende heuvels op zoek naar een klein wit stipje met een groepje kleinere stipjes op niet te grote afstand daarvan. De kleinere stipjes vormen de kudde dieren van de familie. Je rijdt er heen, draait je raam open en roept "Nochoi Hgorio" wat vrij vertaald betekent "kan ik binnenkomen?" en letterlijk betekent het "houdt de hond vast aub!" Dan volgt de vraag of er plek is voor 4 toeristen en een kind welke steevast met ja beantwoord wordt. Vervolgens worden we uitgenodigd om binnen te komen (dit mag je niet afslaan) In de Ger doe je een hele serie zomergroeten. Hallo hoe gaat het? Hoe is je zomer? Worden je dieren lekker vet? en wat dies meer zij. Ik (Paul) heb deze zinnen volledig uit het hoofd geleerd om meteen een spetterende indruk te maken en het ijs te breken, wat in dit deel van het land handig is omdat de families bijna nooit vreemdelingen zien en dus uitermate verlegen zijn.
Vervolgens krijg je een serie aan melk gerelateerde produkten voorgeschoteld waarvan je zelfs als Nederlander niet bij stil had gestaan dat je dat er ook van kunt maken. De "lekkernijen" varieren van gefermenteerde meriemelk tot geitenyoghurt en van custardkoekjes tot zoute melkthee. Van alles moet je iets nemen uit beleefdheid wat lastig kan zijn als je darmen die dag even niet meewerken.

Als de toeristen dan de Ger hebben goedgekeurd (de ene is wat minder hygienisch dan de andere) nemen we onze intrek. Soms hebben families meerdere Gers zodat er een kan worden ontruimt om plaats te maken voor ons. Als je geluk hebt slaap je in een bed, zo niet dan slaap je op de grond. Het nadeel van een bed is dat er altijd wel een melkprodukt onder ligt te rijpen, drogen of rotten. het nadeel van de grond zijn de eventuele insekten die 's nachts in je oor kunnen kruipen. Beide vaianten zijn even hard dus dat maakt geen verschil.

Ondanks al deze ontberingen belooft het slapen bij een familie in een Ger je de onbeschijfelijke ervaring van de gastvrijheid, de puurheid en schoonheid van dit deel van de wereld. En het van zo dichtbij meemaken beschouwen wij in deze wereld als een uniekum en het heeft ons dan ook veel onvergetelijke momenten opgeleverd waarover we graag live verder vertellen.

Met name de laatste avond/nacht waarin we eigenlijk zouden camperen. De tenten waren al opgezet, het vuurtje was al ontstoken, maar we werden plotseling van alle kanten ingesloten door een dik pak donkere wolken waar de bliksem uitsloeg van heb ik jou daar. Snel alles inpakken en met z'n allen in de russische Van. Weerlichten, donderklappen en slagregens beukte op ons in van alle kanten. In de verte een lichtje van een Ger. De regen minderde iets en in het pikke donker tussen de bliksem door naar de Ger gereden waar we na het bekende ritueel met 18 man hebben kunnen slapen. De zoveelste fles Vodka was nodig om ons uiteindelijk in slaap te krijgen om de volgende dag in de na-regen getracteerd te worden op een klein Nadaam festival met een paardenrace voor kinderen. Onbeschrijfelijk mooi, gaaf, bijzonder.

De dag erna alweer op de trein naar Peking en daar zijn we nu. Mongolie telt 2,6 miljoen inwoners. Peking alleen al 15 miljoen. Het contrast is mooi, maar Mongolie heeft nog meer dan twee jaar terug een ongekende indruk op ons achtergelaten. We missen het land, de melk en de boter. De vertes en de mensen. Het zit voor altijd in ons hart.

Over een paar dagen zijn we weer thuis.