Het is koud in mijn tentje. Het flesje water dat ik bij me heb is al bevroren als ik midden in de nacht naar de wc moet. Hopeloos slaperig de kou in om beloond te worden met de prachtigste sterrenhemel. Als ik in de ochtend wakker wordt en na het ontbijt op pad gaan rijden we langs vrienden van mijn chauffeur. Ik ben nog steeds aan het bijkomen van de kou van de nacht. We worden hartelijk onthaald. Niet alleen met koekjes en kaas, maar ook met wodka. En hoe gek het ook klinkt. Na Mongolie snap ik de wodka. Want hoe koud je het ook hebt, van wodka wordt je in mum van tijd heerlijk warm. Deze meneer was onze gastheer. En zelf ook niet vies van wat wodka. Na de wodka volgde overigens de snuiftabak en de arak en uiteindelijk ook de thee. En je kunt twee dingen doen. Je verwonderen of je verbazen over de wodka op het vroege tijdstip. Ik hou het bij verwonderen!