Close encounters
Sepilok
Maleisië
TicoTica
Close encounters
Vanmorgen zijn we heel vroeg opgestaan om eens op ons zitje naar het oerwoud te kijken en eens zien wat er allemaal wakker wordt.
Allerlei vogels vlogen langs maar we werden niet veel later flink getrakteerd om zo’n 15 grote hornbills en dat was ook nog eens de grootste soort die er te zien is!
Geweldig om te zien hoe ze samen fruit uit de bomen aten en hoe ze van boom naar boom vlogen. Ze zijn ongeveer 120 cm en je hoort ze ook echt aankomen vliegen.
Omdat de oerang oetangs in Kuching niet tevoorschijn kwamen hebben we besloten om hier in Sandakan het nog eens te proberen.
Ook hier is een plek in het oerwoud waar de oerang oetangs komen voor fruit en waar ze gerehabiliteerd worden.
Na het ontbijt zijn we met een busje naar Sepilok gereden.
En we hadden geluk!!! Toen we aankwamen zaten er al 2 en niet veel later kwamen er nog eens 8 bij, 10 oerang oetangs in totaal!!! Ze waren aan het spelen en lekker aan het klimmen. Ook werd er een vorm van sexuele voorlichting toegepast zegmaar... tja dan heb je wel even wat uit te leggen...want wat doen die apen nou ?? Uuuhh ze zijn een beetje aan het spelen samen...
We zouden er tot 11.45 blijven en om 11 uur waren we weer buiten. Aan de overkant was ook een soort opvang voor sun beren, deze beren worden vermoord om hun galblaas, die ze veel in Azië gebruiken om traditionele medicijnen van te maken.
Er zijn er nog heel weinig over en er zijn er hier 6 die je, als je geluk hebt kan zien.
Omdat we onze tijd nog even moesten zien te vullen hebben we besloten om hier ook nog naartoe te gaan.
Ongelooflijk,maar ook hier hadden we geluk, we hebben er 4 gezien, 2 lagen te slapen hoog in een boom en 2 liepen er in de buurt van het observatieplatform.
Op het moment dat we weg wilden gaan werden we gewaarschuwd, we moesten snel achteruit want er kwam een oerang oetang aan, deze kon agressief zijn,want ze had net een jong gehad.
Pascal stond aan de goede kant,maar de kids en ik stonden in een doodlopende hoek.
De kids moesten achter mij gaan staan,maar de oudste raakte helemaal in paniek en wilde in blinde paniek over het hek klimmen!!! Gelukkig kon Pascal hem opvangen aan de andere kant van het hek. De oerang oetang ging daarna weg,maar een minuut later was hij er weer, dit keer stond alleen ik in een andere doodlopende hoek en kon Pascal snel met de kids van het platform. Daar stond ik dan,met een oerang oetang die weinig zin had in pottekijkers!! Tja en nu… nu niets want je kan gewoon niets. Met een behoorlijk verhoogde hartslag stond ik samen met een andere vrouw op de plek waar het dier net langs wilde klimmen, fijn!! ( maar wel heel mooi om foto’s te maken ;-) hihi. Met poep in mijn broek zijn die best nog wel heel mooi gelukt overigens)
Ondertussen vroegen de kinderen aan pascal of ik nu dood zou gaan en of mijn hoofd eraf gerukt zou gaan worden!! Gelukkig niet...
Er kwamen gelukkig mensen aan van het revalidatiecentrum en die probeerde de oerang oetang bij ons weg te lokken, dit deden ze met stukken fruit en een stok,voor als ze zou aanvallen..
Gelukkig had ze blijkbaar weinig gegeten en reageerde ze daarop, ook vond ze het leuk om met de stok te gaan spelen en ging ze daarmee op de grond liggen en sleepte ze haar weer weg van de mensen.
Toen ik beneden kwam werd ik in ieder geval hartelijk en vol blijdschap onthaald ,haha moet wellicht toch vaker zo’n avontuurtje meemaken .. ;-)
Foto's
