Een jongen nam ons mee naar rond houten hutje, naast het vervallen longhouse waar zijn familie ooit woonde. We gluurden door een opening tussen de planken. Mijn ogen wenden langzaam aan de duisternis en daar bengelden twee schedels, als trofeeën aan de balk. De jongen legde uit dat de dorpsoudsten hier bijeenkomen om belangrijke beslissingen te nemen. Borneo en koppensnellers; geen fabeltje maar werkelijkheid!