net broccoli

Door: Ingevalk

Geplaatst op Mar 31, 2009

Als je boven het oerwoud vliegt is het net broccoli , maar dan met allerlei schakeringen groen (al kan broccoli dat ook krijgen als je m een paar dagen in de koelkast laat liggen). Pas als je de landing inzet zie je pas dat er wel degelijk verschil is; namelijk enorme hoge bomen en de kleiner uitgevallen exemplaren. Dat was de eerste aanblik die we van Mulu kregen. Afgelopen vrijdag zijn we daar geland en daar werden we opgehaald door de busjes van het Royal Mulu Resort. Perfect geregeld weer.
De dag ervoor waren we nog geland op Miri, maar dat stadje en zijn omgeving heeft weinig te bieden. we hebben daar vooral genoten van het geweldige hotel. wauw, wat een luxe! Heerlijke huisjes midden in de tuin die uitzicht boden op de zee.

Omdat we vrij op tijd vlogen vanuit Miri en het inchecken in z'n kleine fokker 50 een fluitje van een cent is (het uitladen en koffers collecten overigens ook) waren we zeer op tijd in het resort. Voor het eerst in dagen is het echt onbewolkt en volop zon. Snel naar de kamer, koffer uitpakken, bikini en zwembroek eruit en hup naar het zwembad.HEERLIJK!! Gelijk ook maar even naar 1 van de reisburootjes gewandeld om de actieviteiten van de volgende dag(en) te bespreken. Een must zijn hier de grotten. Het op een na grootste grottenstelsel van de wereld en de grootste grothal bevinden zich hier. We kozen voor de vier belangrijkste; 's morgens de windcave en de clearwatercave en later die middag naar de Langcave en de Deercave. 's Avonds bij het resort gegeten. Helaas iets minder succesvol dan we de afgelopen week hebben gegeten.

De volgende ochtend op tijd weg. Overal waar je kijkt is oerwoud met af en toe en opgang naar een dorpje. Bij een van de dorpjes gaan we aan wal en worden we direct een markt opgeleid waar men allerlei handwerk verkoopt. Mijn moeder had haar welbekende tas kinderspeeltjes meegenomen, die we aan de eerste kinderen die we zagen gingen uitdelen. En al snel liepen de kraampjes vol met moeders en kleine kindjes. allemaal gingen we ze af en overal lieten we wat achter. Superleuk om te zien hoe blij die kinderen waren. en bijkomend voordeel was dat we ons niet bezwaard voelden niks van de markt te kopen. De longhouse die hier stond bood onderdak aan alle 250(!!) mensen die er woonden. Een beetje privacy is er in zo'n huis niet bij.
We gingen weer verder naar de eerste grot; de windcave, die zijn naam eer aan deed. Een gids wachtte ons daar op en heeft enorm veel verteld tijdens de wandeling. Claustrofobisch kan je er niet van worden, want het is echt bizar groot. Het hele pad is voorzien van plankiers of geplaviede weg en bijzonder goed verlicht. In de clearwatercave loopt een rivier die in al die honderden jaren op zijn beurt weer zorgt voor het uiterlijk van de grot. En daardoor weer totaal verschillend van de andere. Al met al een grottenandeling van zo'n anderhalf uur. We worden afgezet bij de ingang van het Mulu National Park en daar start de 3,8km wandeling door het oerwoud en opnieuw gaat dit over plankiers. Het is er adembenemend mooi. de geluiden zijn af en toe oorverdovend (van de insecten) en de verscheidenheid aan bomen is ongekend. Onderweg lezen we ook dat in een regulier bos misschien 10 verschillende boomsoorten voorkomen op 1 hectare, in het oerwoud zijn dat er 280.
De Langcave is vernoemd naar zijn ontdekker en vergeven van stalacmieten en stalactieten kolommen en nog iets, maar dat weet ik niet eens meer. Maar door alle verhalen/wetenswaardigheden die her en der op borden staan beschreven besef je de honderden en honderden jaren die nodig zijn om dit te worden. En het is natuurlijk een continu proces dat nog altijd doorgaat. De Deercave verwijst naar de herten die vroeger in de grot leefden. Nu biedt het onderkomen aan zo'n 3 miljoen vleermuizen die elke dag zo tegen de schemering de grot verlaten en op jacht gaan naar tonnen insecten. De geur van de guano is onmiskenbaar als je door de grot loopt, maar raar genoeg went het wel. De grot is zo groot dat er makkellijk 20 jumbovliegtuigen inpassen en zo'n 175 meter hoog. We lopen door tot het andere eind van de grot, daar heb je zicht op de Garden of Eden. Een landschap ingeklemd tussen twee grotten, waar honderden jaren geen mens geweest is; totaal ongerept. Helaas kunnen we er door de grot niet komen, alleen naar kijken door het grote gat. We verlaten de grot weer en gaan naar het uitkijkpunt. Daar zullen we getuigen zijn van het uitvliegen de vleermuizen. Zo rond zessen is het zover, in slierten van tienduizenden zwermen ze naar buiten. ohs en ahs stijgen er op vanuit de grote groep mensen die ook deze excursie hebben gemaakt. Wat een bijzondere ervaring. Om half zeven moeten we toch maar eens terug. Want ook al is het over plankieren die redelijk verlicht zijn; het blijft een oerwoud en dan is het nog een lange wandeling. Onderweg waren er stukken ad waar de verlichting het niet meer deed, maar daar ontwaarden we plots vuurvliegjes. Wauw, wat een gewelidg gezicht zo tussen de takken. Op een rare manier ook heel schattig en plots was het oerwoud ook net iets minder eng.
Vandaag, dinsdag hebben we een zwembad dagje. Laatste keer hier diner gehad. Jeroen had zin in de hamburger die op het lunchmenu staat. Die middag hadden we al de kleine gehad, maar er bestond ook nog een giant exemplaar. Die maar eens proberen. Het meisje vroeg nog of ie het zeker wist. ja hoor kom maar op. Nou dat hebben we geweten....als ik moet schatten 40 centimeter doorsnee en in de kleine lettertjes was te lezen dat het broodje 400 gram was, een dozijn eieren, 300gram groenvoer en.... 800gram vlees in verwerkt zat. We hebben allemaal moeten helpen.

Morgen is weer een vliegtuig dagje. Van Mulu naar Kota Kinabalu naar Sandakan. En in Sandakan gaan we naar Sepilok; weeshuis voor de oerang oetangs.