jungle tocht

Door: Ingevalk

Geplaatst op Mar 31, 2009

ok het was dan geen vijf uur in het busje, maar dik drie en een half was het zeker. Onderweg zijn we nog gestopt bij een local market. Hebben onze ogen uit gekeken; wat een groente en fruit. En vaak geen idee wat het was. een dame bij een stalletje was zo vriendelijk ons het e.e.a. te laten proefen. Heb nog een zakje gekocht met vruchtjes. geen idee meer hoe ze heten, maar qua smaak heeft het wel wat weg van lyches of ramboetans. je moet ze in ieder geval op dezelfde manier pellen.

Ook zijn we gestopt bij een peperplantage. Hier worden de peperzaden geoogst en bereid tot de ons bekende zwarte en witte peper, maar ook de groende en rode peper (4 seizoenenpeper!). iteindelijk bracht de bus ons bij Batang Ai. Een dorp vernoemd naar de rivier. Hier heeft men zo'n 15 jaar geleden een stuwdam gebouwd, welke nu zorgt voor de electriciteit van de hele provincie Sarawak. En daar midden in het meer lag het Hilton resort met daarachter het oerwoud. Snel inchecken, naar de kamer bikini aan en hup naar het zwembad. Wauw, wat geweldig! midden tussen al het groen een klein stil paadijs. Zal zo eens even kijken of ik een foto kan toevoegen. Ook zijn we gelijk even gaan kijken wat voor uitstapje we de volgende dag zouden gaan maken. Als het even mogelijk was wilden we wel EN naar de Ibans EN een wandeling door het oerwoud. maar helaas het bleek OF OF te zijn. mmm....Dan toch maar de wandeling.

De volgende ochtend begon niet goed. regen, heel veel regen. Dan eerst maar even goed ontbijten, want we hadden de avond ervoor gekozen de "very difficult" track te gaan doen. We zouden zo'n vijf uur onderweg zijn over een oud smokkel pad. Omdat Batang Ai dich bij de Indoneschische grens ligt (we zouden er nog wel achter komen hoe dicht bij!!) is het voor de Indonesiers ideaal om de grens over te gaan en hun geluk te zoeken in Maleisie.

We hadden geluk; rond half negen begon het al iets op te klaren. Onze gids kwam ons ophalen en met een kleine longboat zijn we naar de andere kant van het meer gevaren en aan wal gestapt. "We" zijn trouwens mijn broertjes, Jeroen&ik.
Het begon gelijk goed; klimmen omhoog. en zo'n smokkelpad is dus ook echt bedoeld om niet gezien te worden, dus was af en toe ook nauwelijks te ontwaren. Maar wat geweldig om zo in het oerwoud rond te kunnen lopen. Adembenemend! letterlijk ook, want de temperaturen waren al snel niet te harden en het stijgingspercentage was Alpenwaardig. En je conditie is na en weekje weinig doen (en vergeet de ontbijtufetten niet!!) beneden alle peil. maar goed met af en toe een top kwamen we wel bij de top. En daar bleek gewoon de grens te liggen; bovenop. met 1 stap stonden we in Kalimatan-Indonesie en hup ook zo weer terug op Borneo. Zo zijn we een paar keer heen en weer gesprongen. Helaas weinig (eigenlijk geen als je de vlinders, wespen, mieren enz niet meeteld) dieren gezien, die bleken allemaal bij de eerste zon weer diep in het bos te verdwijnen. Helaas. maar wel een fantastische tocht gemaakt!! De rest van de dag hebben we uitgeteld op ons bdje gelegen.

De volgende dag was het helaas alweer tijd om te vertrekken. dezelfde bustocht naar het vliegveld van Kuching. Op naar Miri voor 1 nachtje en dan zondag door naar Mulu.