Sabah
auw dat doet zeer
Ja wie in de zon zit moet op de blaren zitten. wij in ieder geval wel. Maar bij avondlicht ziet het er best bruin uit.
Vanmorgen zijn we met twee taxi's naar Sepilok geweest. Dat we daar niet de enige zouden zijn zagen we aan de drie bussen die ook op het parkeerterrein stonden. De wandeling naar de voederplaats doet je gelijk weer in het oerwoud belanden; ongelooflijk zo veel verschilende bomen en dat net buiten Sandakan. We hoeven niet lang te wachten voor de rangers met emmers vol melk&fruit op het plankier gingen zitten. De verwachtingen zijn gespannen in iedereen kijkt onrustig om zich heen. Plots beginnen er bomen en bladeren te bewegen en de eerste oerang oetang dient zich aan. Het is onbeschrijvelijk om 'zo'n beest zo dichtij te zien. En al snel volgt er nog eentje en nog eentje. En de plek waar ik zat leek uitzichtloos, maar vlak langs scheert een touw waar er nog eentje behendig al slingerend naar de voederplaats gaat. Stom verbijsterd en van binnen juichend bekijk je het. Oerang Oetangs zijn niet de enige aapjes die zich melden, ook kleine makaken proberen fruit te bemachtigen. Een grappig "gevecht"! Ik zal proberen wat foto's toe te voegen, want dat spreekt meer tot de verbeelding.
Morgen vertekken we met de boot naar Sukau, waar we denk ik vier nachten geheel van de buitenwereld afgesneden de natuur in gaan. Of niet want mijn ouders zijn al tot de conclusie gekomen dat er in drie jaar tijd best veel veranderd is hier in Maleisie en de `voortuigang` ook hier heel snel gaat.