4.095 m afzien. Het koste me bloed, zweet en tranen, letterlijk. Ik kreeg last van de hoogte en moest alles uit mezelf halen om door te zetten. Tijdens de laatste 150 meter, wat meer als 150 km leek, kwam ik mensen tegen die al aan het dalen waren. Het was mistig op de top, zo mistig dat ze niks konden zien. Toch strompelde ik door, ik moest en zou de top halen of er iets te zien was of niet. Puffend en huilend had ik eindelijk de top gehaald, het klaarde op en zag ik dit: