De kotskomeet ...

Door: Claudiamusters

Geplaatst op Oct 19, 2013

In september dit jaar heb ik samen met mijn vriend een rondreis door Maleisië gemaakt. Na een bezoek aan KL, Taman Negara, Pangkor en Penang stond nu Langkawi op het programma.

's Ochtends werden we in de stromende regen af gezet bij de ferry terminal in Penang, het startpunt van een bootreis om nooit meer te vergeten ... Na wat gedoe met de tickets (gereserveerd door onze locale reisagent maar klaar gelegd in het hotel zonder ons dat even te melden ...) zijn we met behulp van de vriendelijke dame bij de balie met een persoonlijke escort aan boord gebracht en kon onze bootreis naar Langkawi gaan beginnen.
Mijn tas zat vol met tijdschriften en de Lonely Planet van Maleisië om de boottocht van 2,5 uur door te komen.

De jongens die op de boot werkten, kwamen langs gelopen met een rol vuilniszakken. Ik vond het bizar om te zien dat er zoveel mensen een vuilniszak wilden want ik kon me echt niet voorstellen dat je dacht dat je zoveel rommel ging produceren in die paar uur dat je een vuilniszak nodig zou hebben ... Later bleek de rol met zakken een andere reden te hebben dan lege blikjes en snoeppapier verzamelen maar dat had ik op dat moment niet door ....

Nadat iedereen zijn plekje gevonden had in de boot, kwam een van de jongens die op de boot werkte langs gelopen in een enorme regenjas om met de nodige dramatiek in de stromende regen de trossen los te gooien. We zaten er helemaal klaar voor ! Klaar om naar Langkawi te gaan !

De boot begon te varen en al heel snel werd duidelijk dat die vuilniszakken bedoeld waren om inwendig vuil op te vangen ! Donkere wolken en een onstuimige zee zorgen ervoor dat de boot alle kanten op ging en elke meter die de boot vooruit voer, leek een zwier met de familieschommel. De ene na de andere passagier werd misselijk en begon het ontbijt eruit te gooien. In Aziatische landen is het heel normaal om te ontbijten met een warme maaltijd dus de nasi goreng en de noodlesoep kwam er met bakken uit en de bron leek onuitputtelijk bij sommige mensen ! De jongens die in de boot werkten, liepen af en aan met een rol zakken, een rol toiletpapier en een busje spray om alle mensen die onwel werden te helpen en het voor de niet zieke mensen niet nog onaangenamer te maken.

Een bizar tafereel om nooit te vergeten ! Het werkte bij mij op een gegeven moment zelfs op mijn lachspieren want het leek wel een slechte film. Gelukkig hebben wij belanda's de boterham met pindakaas die we als ontbijt hadden genuttigd binnen weten te houden en hoorden we bij het minieme gezelschap van niet kotsenden. Een hele prestatie al zeg ik het zelf ! Van lezen is dus uiteindelijk niets terecht gekomen ... Gelukkig was de film na ongeveer 2,5 uur afgelopen en konden we voet aan wal zetten op Langkawi.

Achteraf las ik op internet dat de boottocht die wij hadden overleefd de bijnaam 'vomit comet' had en niet geheel onterecht kan ik je vertellen. Wij hadden dan ook nog eens een dubbele portie omdat de weersomstandigheden zo slecht waren.

Soms is het maar goed dat je niet alles van tevoren weet ...!