Afkoelen en thee drinken in de Cameron Highlands - Maleisië
Cameron Highlands
Maleisië
Don-chris
Afkoelen en thee drinken in de Cameron Highlands - Maleisië
Veel mensen die aan Zuid-Oost Azië denken hebben een beperkt beeld ervan en denken dat landen als Thailand en Maleisië inwisselbaar zijn. Ik moet bekennen dat toen ik in 2010 zes weken door deze landen reisde in eerste instantie ook verwachtte dat na vier weken Thailand de laatste twee in Maleisië weinig zouden toevoegen qua natuur, mensen en belevenissen. Ik had tenslotte al zoveel meegemaakt en was – ik durf het bijna niet te zeggen – een beetje jungle moe. Niets bleek minder waar en toen ik na een flink avontuurlijke trip vanuit Hat Yai in de Cameron Highlands aan kwam waande ik mij in een compleet andere wereld. Mijn vijf dagen in de Cameron Highlands bleken uiteindelijk de kroon op mijn rondreis te zijn.
De Cameron Highlands is een heuvelachtig gebied op zo’n 200 km van Kuala Lumpur. Wat het gebied zo bijzonder maakt is dat het op meer dan 2 km hoogte ligt, waarmee het een eigen klimaat heeft ten opzichte van de rest van het land. Het is er verfrissend koel: het wordt er overdag nooit echt warmer dan 20 graden en s’nachts kan de temperatuur zakken tot aan 0 graden. Ook is het vochtig en een regenbui op zijn tijd is meer regel dan uitzondering. Nu zullen er vast wenkbrauwen omhoog gaan, maar ik kan je zeggen dat dit een welkome afwisseling was na vier weken lang in de tropische, drukkende hitte van Z-O Azië. Maar naast de verkoeling is er iets anders wat het gebied een must-go-destination is: de theevelden!
De Cameron Highlands worden gemaakt door de theevelden: overal groeit er thee. Misschien af en toe een verdwaalde aardbei struik, maar vooral thee, thee en nog meer thee. De Britse kolonisten hebben hun best gedaan om elk stukje vruchtbaar land te gebruiken voor hun theeplantages en het uitzicht wordt dan ook bepaald door eindeloze theevelden, afgewisseld met af en toe een boerderij in oud-koloniale stijl. Je waant je in een surrealistisch landschap wat zo veel indruk maakt dat ik nog steeds mijn ogen kan sluiten en de uitzichten voor mij zie. Het zijn van die uitzichten die niet op een foto zijn vast te leggen, maar dat je toch maar foto’s blijft maken in de hoop dat als je thuis bent je nog een glimp kan krijgen van de schoonheid en de weldadigheid van kleuren.
Het heerlijke aan de Cameron Highlands is, is dat er een zeer ongedwongen sfeer hangt en je je meestal geheel op jezelf voelt. Zo begonnen wij de dag meestal met thee en scones om vervolgens te gaan wandelen door de heuvels, waar we door stukken bos gingen en via smalle paadjes zo tussen de theevelden uit kwamen om vervolgens een nieuw stuk bos te pakken, uiteindelijk belandend bij een van de vele watervallen. Terug komen deden we door te liften; de mensen waren hier zo vriendelijk dat het meestal de eerste of tweede auto al raak was. Je kunt gemakkelijk een auto of scooter huren om te touren door de bergen en op bezoek te gaan bij een van de theeplantages. Wij hadden een dag de luxe dat de eigenaar van ons B&B ons rond reed en ons veel vertelde over de geschiedenis en de flora & fauna van het gebied. Ook heeft hij ons het Mossy Forest laten zien. Een heel bijzonder bos op een van de hoogste berg, waar door de constante mist er inmiddels zoveel mos gegroeid is dat het overal is. Ontzettend mooi en erg indrukwekkend.
Een mooie ervaring die wij hadden was toen we bij een wandeling midden door theevelden liepen tussen de werkende Indiërs. Die vonden het maar al te mooi dat er twee blanke jonge mensen langs kwamen en in alle joligheid daagde ze mij uit om te helpen met het sjouwen van volle theemanden. Natuurlijk liet ik mijzelf niet kennen; als al die vrouwen ze de hele dag kunnen sjouwen hoe zwaar kan het zijn? En hoe heb ik mij vergist! Tot hilariteit van iedereen stond ik te puffen en te kreunen, om na vier manden afgepeigerd te gaan rusten bij een struik. Toch werd het gewaardeerd want toen we vroegen om een lift naar het dorp kregen twee chauffeurs bijna ruzie over wie ons zou brengen, zo enthousiast waren ze.
Zoiezo zijn de Indiërs hier goud waard. Praktisch al het zware werk wordt hier door Indiërs gedaan, iets wat door de Britten is ingevoerd en blijkbaar vinden de Maleisiërs het wel prima want ik heb er geen eentje in de velden zien staan. De Indiërs werken hier voor zeer weinig geld en wonen met gehele families onder zeer primitieve omstandigheden bij de plantages, maar lijken toch een gelukkig leven te hebben want ze zijn altijd vrolijk. Je ziet ze overal, en in het dorp struikel je ook over de Indische winkeltjes en traditionele restaurants. Wij waren de eerste avond al zo verknocht geraakt aan een Tandoori-restaurantje dat ik nergens anders meer heb gegeten. Het was ongeveer het minst luxe eettentje ooit en we waren de enige niet-Indiërs maar naast het heerlijke en goedkope eten had vooral de familie die het restaurant runde ons hart veroverd.
Na vijf dagen Cameron Highlands voelde ik mij alsof ik een tweede reis had gemaakt, aangezien het zo anders was dan de rest van ZO-Azië. Het landschap was zo uniek en droomachtig en dit tezamen met het koudere klimaat maakte het een indrukwekkende ervaring. Het Britse koloniale verleden was overal te voelen waardoor het Europees aanvoelde, maar daarentegen waren de Maleisiërs en Indiërs hier zo vriendelijk dat het ook weer echt Azië was. Zoals al eerder gemeld bleek het de kroon op mijn rondreis te zijn en het is mede door de Cameron Highlands dat Maleisië sindsdien een van mijn favoriete landen is. Helaas spreek ik vaak mensen die naar Maleisië zijn geweest en deze regio hebben overgeslagen, en ook als je er bent zie je weinig reizigers. Ontzettend zonde want de Cameron Highlands zijn een van de hoogtepunten van Maleisië. Niet overslaan zou ik zeggen!
Foto's
