Op reis naar jezelf; een meditatieretreat bij monniken in Maleisie

Door: Deborahvanharten

Geplaatst op Jan 18, 2015

Een week lang heb ik mij in Maleisië onder laten dompelen in de wereld van monniken, nonnen en yogi’s. 7 dagen leek mij een mooie uitdaging, 7 dagen om 4 uur opstaan, geen eten meer na 12 uur s middags, geen telefoon of ander entertainment en zo'n 10 uur meditatie per dag op het programma. Waar begin ik aan? Het belooft een van de meest bijzondere ervaringen van mijn reis te worden.

Ik kom aan in het hoofdgebouw van het meditatiecentrum waar twee monniken mij op staan te wachten. Zoals echte monniken eruit zien, de wijsheid straalt van ze af en met hun kaalgeschoren hoofd en oranje robe om hun lichaam voldoen ze precies aan het plaatje wat ik van monniken had. Mijn eerste reactie is om ze een hand te geven, dat is ten slotte wat wij doen in Nederland als we iemand ontmoeten. Gelukkig heeft iemand mij een keer verteld dat monniken geen vrouwen mogen aanraken, dus een beetje ongemakkelijk sta ik daar in afwachting wat er nu gaat gebeuren.
Ik word naar mijn hut gebracht en om 5 uur is er thee en een gesprek met de monniken, vanaf nu mag ik ook niet meer eten. Ik kan nu al niet wachten op mijn kopje thee! Ik verken het terrein en na een paar uur is het dan tijd om naar boven te lopen voor het thee-uurtje. Hier ontmoet ik de andere mensen die de retreat doen, er zijn 3 mannen en 5 vrouwen naast de monniken en nonnen die hier zijn. Er blijkt ook een Nederlandse man te zijn! Ik raak in gesprek met hem en hij vertelt over zijn 8 jaar lange ervaringen met meditatie retreats waarin hij meerdere keren een half jaar lang een retreat heeft gedaan en zelfs monnik is geweest! Zijn belangrijkste advies is om kritisch te blijven en naar je eigen gevoel te blijven luisteren, terwijl de Aziaten zich vaak volledig overgeven aan een leider.
Na de thee gaan we in een kring om 2 monniken heen zitten, wij op de matjes, zij op de stoelen. Iedereen maakt een gebaar met handen tegen elkaar om vervolgens 3 keer te buigen, ik weet niet goed wat dit is maar ik probeer ze na te doen. Dan volgen de 8 precepts, waarbij wij de monniken steeds nazeggen. Nu is het vragenuurtje aangebroken en er is een man die een antwoord zoekt op de vraag hoe hij meer rust krijgt, zijn hoofd is zo 'messy'. Ik heb nog niet een concrete vraag dus besluit mr hier nog een beetje op de achtergrond te houden.
Om half 9 staat chanting op het programma. Met alle vrouwen gaan we voor de buddha zitten in de meditatiehal en zingen een half uur lang een soort gebeden over hoe we hopen dat alle wezens op aarde zich goed mogen voelen en dat we respect hebben voor alles wat er hier op deze aarde is. Dan is het 9 uur, tijd om te slapen!

Om 4 uur s nacht hoor ik iemand een paar minuten lang een ritme op een soort gong slaan, dat moet het teken zijn om op te staan. Het is nog pikkedonker en met mijn zaklamp probeer ik de weg naar de meditatiehal te vinden, de ochtendmeditatie staat op het programma. Na 2 uur mogen we dan naar het ontbijt. De dining hall heeft een vaste indeling, over de lengte zitten 9 monniken op matjes achter een tafeltje. Dit zijn monniken uit de grootste boeddhistische kloosters over de hele wereld, Thailand, Birma, Sri Lanka en ga zo maar door! Aan de linkerkant zitten de mannen op matjes en aan de rechterkant de vrouwen. Ik zit helemaal aan het eind, het gaat hier namelijk op volgorde van wie het laatst is binnengekomen. Zoals het thee-uurtje en de chanting een ritueel hebben, heeft het ontbijt dat ook. We beginnen een soort gebed te zingen en maken dan weer dezelfde buigingen naar de Boeddha. Daarna mogen we eindelijk naar de buffettafel, eerst zijn de monniken, daarna de nonnen, vervolgens de mannen en als laatste de vrouwen. Ik ben als laatst, want ik ben als laatst binnengekomen. Omdat hier alles tot nu toe heel sober is, had ik dit ook verwacht van het ontbijt, maar wat een ontbijt! Wel 20 verschillende gerechten, van rijst en loempia's naar vis en wel 5 verschillende soorten fruit! Nooit gedacht dat ik dit allemaal zou eten op de vroege morgen om half 7, maar ik heb zo'n trek dat ik van alles op mijn bord gooi! Tijdens het eten is iedereen stil, er wordt niet gepraat, alleen wordt er naar het bord gekeken en zo snel mogelijk gegeten. Met veel moeite probeer ik alles zo snel mogelijk naar binnen te werken want ik wil niet alleen in de dining hall achterblijven. Na het ontbijt staat er voor iedereen een klusje te wachten, ik mag de bladeren van de weg vegen. Ik ben echt blij met het klusje want dan kan ik wat doen! De Nederlandse man komt afscheid nemen, hij gaat verder reizen in Azië maar wenst me nog een fijn verblijf toe. Om half 12 is we lunch waar weer hetzelfde ritueel bij hoort en ik zoveel mogelijk probeer te eten.. de volgende maaltijd is pas over 19 uur houd ik in mijn hoofd. Daarna komt die lange lange middag.. die voor mij veel te lang duurt.

De volgende dagen gaan op ongeveer dezelfde manier, soms heb ik ontzettend goede momenten waarin ik me ontzettend rustig voel en echt geniet van hier tot rust komen. Andere momenten ben ik zo rusteloos en weet ik niet waar ik het zoeken moet, ik wil eten, iets doen, met iemand praten! Hoewel ik op dag 7 blij ben dat de dag van vertrek is aangebroken, was dit een ervaring die ik nooit had willen missen! Een kleine wereld vol rust, respect, wijsheid en vooral de goedheid voor een ander.