Homestay op Don Kho
Homestay op Don Kho
In zuid Laos zul je al wel minder toeristen zien als in het noorden, maar om echt helemaal het 'Laos' gevoel te krijgen zou je naar Don Kho moeten gaan. Dit is geen eiland van de 4000 Islands, want zeer toeristisch is. Don Kho ligt 15 km ten noorden van Pakse en je kunt er met een passenger truck (sawngthaew) naartoe. Dit is een vergroote versie van een Tuk tuk en je zult er opgepropt met allemaal locals (meestal ook wel kinderen) inzittten. Een goeie tip, neem wat lekkers mee voor de kinderen, dit is een goede ijsbreker. Wij hadden een grote pot met mentos rolletjes gekocht. Hier hadden wij profijt van, niet alleen bij de lokale bevolking maar later ook bij medereizigers. Eenmaal in de haven stad Ban Saphai kun je naar de Lokale markt en met een bootje de Mekong oversteken naar Don Kho. De bootman zal proberen zo veel mogelijk te vragen voor de overtocht, maar laat je niet afzetten!
Op Don Kho kun je een Homestay doen, je slaapt dan bij een familie op het eiland. Wij sliepen naast onze gastfamilie (bestaande uit Vader en Moeder, 2 zonen en een kleinzoon) in een houten woning op palen, prachtig! eten werd voor ons gemaakt door de vrouw des huizen en overdag hebben wij het eiland verkend. Het eiland zal niet veel groter zijn dan 300 meter bij 100. Er staan ongeveer 30 huizen, een schooltje en een Wat (Boeddhistische tempel). Als homestay iets te avontuurlijk voorr je is kun je ook in het 'guesthouse' slapen. Dit is een gebouw op palen achter het schooltje. Eten word ook voor je gemaakt maar je bent iets onafhankelijker.
Bij vele zal onder het huis (bijna alle huizen zijn op palen gebouwd) een weefgetouw staan. Het eiland staat bekend om de wevende vrouwen (en ook jongens, in ieder geval, toen wij er waren) en ze vinden het niet erg als je dichtbij wilt komen om te kijken hoe zij het doen, misschien wordt je wel uitgenodigd om ook een keer te proberen! Natuurlijk zullen ze ook proberen je een gewaad te verkopen. Het weven is de lokale economie.
Wat helemaal leuk is om te doen op het eiland is het lokale schooltje te bezoeken. Er werken twee leraren en een lerares en er word Engels, Laosiaans en Boeddhisme gegeven. De leraren zullen het waarderen dat jij hun klas komt bekijken. Ze zullen je voorbeelden laten zien van he Lao (de taal) en rondleiden. Heel speciaal.
Na het eten gaan de jongemannen van het eiland oefenen met een 14 persoons kano. Zij pedellen de Mekong op en af om te trainen voor een competitie met andere teams van andere eilanden en dorpen. Deze toernooien zijn meestal in februari.
's Avonds wouden wij ons gaan douchen vroegen wij nog heel naief waar de douche was. Onze gastvrouw keek ons aan en wees in de richting van de Mekong. Er zijn geen douches op het eiland en je moet je wassen in de Mekong. Dit betekend dat je eerst een zanderige helling af moet (Mannen in een zwembroek, vrouwen in een serong) om bij de Mekong te komen om dan jezelf te wassen en tanden te poetsen. Pas wel op de stroming want voor je het weet is je tube shampoo of tandpasta weggedreven!
Na 2 dagen gingen wij terug naar Pakse, Het is een leuk eiland, zeer rustig en bijna geen tourisme, wij hebben een ander stel gezien, die alleen een middagje kwam. Maar veel langer zou ik er ook niet kunnen blijven, misschien iets te rustig voor mij. Maar een ongelofelijke ervaring. Ik had het nooit willen missen.