Gibbon Experience
Noord Laos
Laos
Naatjedl
Gibbon Experience
Dinsdag 4 november 2008
We verzamelen ons bij het kantoor van de Gibbon Experience in Huay Xai en bekijken de video met veiligheidsinstructies. Het ziet er veel belovend uit maar ik heb gemixte gevoelens. Ik hoor verhalen over 5 uur hiken door blubber en omdat we niet weten wat we kunnen verwachten weet ik het zo net nog niet. We zitten in een groepje van 8 mensen. We rijden 2 uur door een prachtig gebied. Heel groen met mooie rijstvelden. Rond 11.00 uur maken we een korte stop. Hier laten wij onze grote bagage achter omdat we bij terugkomst vanaf hier de bus naar Luang Namtha nemen. Vanaf hier verlaten we de hoofdweg en de beschaafde wereld. We steken gelijk een rivier over. Gelukkig is het vandaag goed weer. Gisteren blijkt het vreselijk geregend te hebben. Om 11.40 uur komen we aan bij het eindpunt. De auto kan vanaf hier niet meer verder. Volgens de gids is het nu circa 2 uur lopen. Omdat het nog niet zo lang geleden geregend heeft is het een grote blubber bende. Onze schoenen zijn al gauw bruin en onherkenbaar. Het eerste stuk is goed te doen maar dan moeten we echt gaan klimmen. Ik begin er aardig doorheen te zitten. Ik baal van het hoge tempo en mijn conditie die het laat afweten. Eindelijk komen we bij de waterval waar we lekker kunnen zwemmen en ons kunnen wassen. Sommige van ons hebben de eerste bloedzuigers te pakken. We moeten nu weer een heel eind omhoog klimmen voordat we eindelijk gaan zippen. Weer flink afzien. Dan gaan we zippen. De 1e zip is gelijk super hoog en lang. Helemaal geweldig! In totaal zippen we 3 keer voordat we bij onze boomhut komen. Het hiken valt me echt wel tegen maar het zippen maakt alles goed. Om 16.00 uur zijn we bij de boomhut. Er is drinkwater, een wc, eten, koud stromend water, matrassen, kussens, dekens en een klamboe. Er komt een vrouwtje wat eten brengen. Om 18.00 uur is het donker maar we vermaken ons prima. We kletsen heel wat af en rond 21.00 uur gaan we slapen.
Woensdag 5 november 2008
Om 07.00 uur komen de gidsen naar onze boomhut gezipt. Ik heb eigenlijk best goed geslapen. De jungle geluiden maken het avontuur compleet. Al gauw kom ik erachter dan mijn arm, lies en buik vol zitten met vlooien beten. Dat is lekker. Gelukkig jeukt het niet te veel. We gaan op pad. Ik zie als een berg op tegen de wandeling maar ik heb me voorgenomen het op mijn eigen tempo te doen en te stoppen wanneer ik wil. Dit blijkt goed te werken. Na een korte klim kunnen we naar de boomhut boven de waterval zippen. Ik kom te hard aan en knal met mijn scheenbeen tegen de rand van de boomhut. Er zit gelijk een flink ei op. We wandelen uiteindelijk 2,5 uur voor we bij onze boomhut zijn. Deze boomhut heeft het meest geweldige uitzicht over het regenwoud, Bokeo National Park. Om 13.45 uur komt de gids ons halen voor een rondje zippen. Hier doen we de langste zip die er is. Halverwege begint het te regenen. Gelukkig blijkt dit een bui te zijn. We mogen zoveel zippen als we willen maar na 2 keer heen en weer zippen is iedereen wel uit gezipt. Vooral omdat de klim naar boven ook pittig is. De omgeving is prachtig en bij zonsondergang komen er steeds meer laag hangende wolken.
Donderdag 6 november 2008
Halverwege de nacht begint het te regenen. Ik vrees het ergste want als de jeep niet naar het beginpunt kan komen vanwege te veel modder staat ons een wandeling van 15 km te wachten. Om 05.00 uur begint het precies boven mijn hoofd langzaam te druppelen. Ik besluit op te staan. Als ik naar de rugzak van Remco kijk zie ik dat er een gat in zit. Als ik nog beter kijk zie ik dat er ook een groot gat in de klamboe zit en de Sultana is aangevreten. Hier zijn ratten aan het werk geweest. Er liggen ook overal rattenkeutels. De boomhut begint langzaam op steeds meer plekken te lekken. Ook begint het te onweren in de verte. Ik kan me geen slechtere plek bedenken dan de boomhut om met onweer in te zitten. De moed zakt me in de schoenen. Als het even droog is wordt het ontbijt gebracht. Om 09.00 uur gaan we op pad. We kunnen weer een hoop zips doen. Het is 2,5 uur lopen naar het beginpunt waar hopelijk de jeeps staan. Als we beneden komen staan er geen jeeps. Shit! Dat wordt 15 km lopen. Voor de zekerheid wachten we 3 kwartier op de jeeps maar helaas komt er helemaal niks. We gaan op pad. Na 30 minuten zien we opeens schone toeristen verschijnen. De auto blijkt 30 minuten verderop te staan. Helaas wel bovenop een berg. Wat ben ik blij om eindelijk de jeeps te zien. Net als we bij de jeeps zijn begint het vreselijk hard te regenen. Achterin worden we zeiknat. De weg is nu gevaarlijk glad en er worden sneeuwkettingen omgedaan. Als we even onderweg zijn vraag ik me af waar mijn fotocamera is. Remco weet van niks en de paniek slaat toe. Tegelijkertijd komen we vast te zitten in de modder. Ik word gek!!! Even later komt de jeep aanrijden met de andere groep. Ik ren erop af en gelukkig heeft de gids mijn camera gevonden en meegenomen. Wat ben ik blij zeg. Ondertussen wordt er getrokken en geduwd om de auto uit de modder te krijgen. Het lukt en we gaan weer verder. Een enge rit. Rond 14.45 uur zijn we weer bij de asfalt weg bij het dorpje Baan Don Chai. Du bus naar Luang Namtha komt niet meer dus rijden we na de lunch mee terug naar Huay Xai.
Ondanks alle vervelende gebeurtenissen was het een fantastische ervaring die ik voor geen goud had willen missen!!
Foto's
