Noord-Laos: Brrrrr...Koud
Noord Laos
Laos
Sanne
Noord-Laos: Brrrrr...Koud
Noord-Laos: Brrrrrrrrrrrrrrrrr...koud
Dagboek: 26-06-2006
Ze zeggen wel eens; weet je wat pas koud is??Seks met een ijsbeer. Nou ik kan je vertellen dat een tripje door Noord Laos geen aanrader is als je op zoek bent naar warmte. Maar het is daar wel heel mooi wat het weer een beetje goedmaakt. Antartica stond op mijn denkbeeldige lijstje van plekken die ik graag..ooit in mijn leven..wel een keer wilde zien..maar die is er snel weer vanaf gehaald. Tja waar zal ik eens beginnen..Vorige week ben ik vanuit Luang Prabang met een minivan naar Nong Khiauw gegaan. De helft van de passagiers was Laotiaans en de rest Falang (Westerse buitenlander) wat leuke momenten opleverde. Zo was er een Duitser die steeds in slaap viel en de forse Laovrouw die hem steeds weer wakker maakte door hem een tikje op zijn benen te geven, waarna zij en natuurlijk ik ook helemaal in een deuk lagen. Later toverde ze een of ander goedje uit haar tas wat leek op een raar worstje wat ze wilde delen met mij. Omdat ik het niet helemaal vertrouwde heb ik het aanbod vriendelijk afgeslagen maar toen ze even later met een zak snoep kwam heb ik natuurlijk lekker met haar meegesnoept. Onderweg weer de meest prachtige en gekke dingen gezien zoals kleine dorpjes waar kindjes van 2 a 3 jaar oud met machetes (lees: grote kapmessen) speelden en de varkens en ganzen en koeien rustig de tijd namen bij het oversteekproces. Hierdoor stonden we af en toe vol op de rem. Lekker primitief allemaal dus. Na 3 uurtjes kwamen aan. Na een uurtje konden we weer verder met een bootje naar Muang Ngoi mijn eindbestemming voor die dag. Ik raakte een beetje aan de praat met de Duitser. Hij wist me te vertellen dat hij al eerder naar Muang Ngoi was geweest. De vorige keer was de rivier zo wild was dat de moter er tijdens 1 van de stroomversnellingen zomaar afviel en ze net op tijd naar de kant konden peddelen. Hmmm leuk vooruitzicht dus. Maar ik heb het gehaald en nog droog ook!
In Muang Ngoi een hutje aan de rivier gezocht met balkonnetje, uitzicht op de Mekong en een hangmatje..joepie en dat voor maar €1,80!De gastvrouw (die ik mama moest noemen) maakte meteen een lekkere mok warme choco klaar terwijl ik al aan het chillen was in mijn hangmatje...heerlijk. Maar het werd al snel koud en donker en aangezien er in dit plaatsje maar op enkele plekken stroom was tot 22.00 uur ben ik wat gaan eten ergens.Tijdens het eten kwam "The Germanguy" binnen die ook trek had. We hebben samen wat gegeten waarna ik terugging naar het guesthouse. Daar stond een lange tafel op het terras met allemaal kaarsen en backpackers eromheen. Ik ben er bij gaan zitten en heb een koppie thee besteld bij mama (ik dacht lekker voordat ik naar bed ga...)
Na mijn thee vroeg ik iemand hoe laat het was. Het bleek het nog maar half 7 te zijn!!Door het donker en de kaarsjes dacht ik dat het al een uur of 9 /10 was! Nou nog maar een kopje thee dan. Ik raakte met wat jongens aan de praat en later hebben we nog even gekaart tot een uur of 11. Eindelijk mijn bedje in want het was ijskoud!!Echt geslapen heb ik niet want er was een trouwerij waar het hele dorp naartoe was en ze maakten gebruik van de grootste speakerinstallatie die ik ooit bij elkaar gezien heb. Natuurlijk werd er ook veel Lao Lao whiskey gedronken wat ervoor zorgde dat de muziek constant afgewisseld werd door dronken feestgangers die het aanstaande bruidspaar nog even geluk en succes wilden toewensen of heel vals met de muziek meezongen. Want dat is wel grappig hier in Laos. Het feest is de dag voor de trouwdag in plaats van daarna, waardoor het bruidspaar met een kater het huwelijk ingaat.
De volgende dag alweer vroeg wakker door de kou. Eigenlijk was ik aan een douche toe maar ik kon de kracht niet vinden om ook nog eens onder een koude douche te gaan staan..dan maar vies hoor! Na het ontbijt weer met de boot teruggegaan naar Nong Khiauw wat ook weer een avontuur op zich was..De boot zat overvol en de kwaliteit waarin ons schip verkeerde zorgde ervoor dat er rampscenario’s opdoemden..maar wonder boven wonder toch weer wel aangekomen. Hiervandaan verder richting Luang Nam Tha in een bus vol met roggelende en overgevende Laotianen.Na aankomst meteen een goedkoop guesthouse gevonden en de volgende dag met twee Amerikanen fietsjes gehuurd om naar de kleine omliggende dorpjes te fietsen waar de etnische stammen woonden. Het eerste dorpje waren we niet welkom, waarschijnlijk omdat mensen niet wisten wat ze zagen, rare blanke mensen. Na een half uurtje kwamen we in een ander dorpje waar de kindjes langs de weg enthousiast naar ons zwaaiden en Sabaidee (hallo, hoe gaat het) schreeuwden. Iedereen ging ook rustig verder met waar ze mee bezig waren onder andere het villen van een waterbuffel! Ondanks mijn dierenliefde voelde ik mij toch meer op mijn plek als in het vorige dorp. Na dit dorpje gingen we naar een volgende waar de Bamboo-tribe te vinden was. Zij gebruiken bamboo voor van alles en nog wat zoals papier en stof (voor kleding). Hier droegen ze ook traditionele kleding wat erg mooi was om te zien. Een van de vrouwen was bezig met het verwerken van zijde met een ouderwets apparaat. Technologie is nog Science Fiction hier! Dat primitieve is juist waarvoor ik naar het noorden ging. Het werd alleen maar kouder dus ik wilde weer terug naar Luang Prabang ook omdat ik griep had.Na een 9-uur durende, op een tuinstoel doorgebrachte busrit kwam ik aan in een vertrouwde plaats. Nu ben ik blij dat ik weer terug ben in de wereld waar een computer net zo gewoon is als een wielventieldopje.
Foto's
