Back to basic in Nam Ha National Protected Park

Door: Traveline

Geplaatst op Feb 10, 2015

We zagen na het oversteken van de Thais-Laotiaanse grens meteen verschil: verkeer rijdt rechts, de mensen hebben old school hippe kapsels en ze betalen met kip. Als je met kip betaalt als Europeaan ben je al snel een miljonair. Dus iedereen was vet blij. Totdat we koers doorkregen nadat we een flesje water voor 3000 kip afwezen. Bleek dat maar 0,30€ te zijn!
In Thailand ontdekte ik iets. Ik ontdekte dat er twee verschillende backpackers zijn: 1. Backpackers die elkaar volgen, hetzelfde rondje doen en op reis zijn om te feesten, te zuipen en dezelfde dingen te ondernemen die ze thuis ook ondernemen. 2. Backpackers die op reis zijn om de cultuur en de natuur van het land waarin ze reizen te ontdekken en er van leren of geïnspireerd door raken. Nadat vrijwel alle nummers 1 met de slow boat naar Luang Prabang ging, besloot ik samen met mijn reishomie naar het hoge noorden van Laos af te reizen. We namen de bus naar Luang Namtha. We kwamen in een klein stadje terecht met een stuk minder toeristen en een stuk minder voorzieningen. We reisden niet af naar het noorden voor deze stad, maar voor een trekking door de beschermde jungle van het Nam Ha Nature park.
De volgende ochtend reden we met een groepje van acht verschillende nationaliteiten af naar een dorpje waar net een varken zijn hoofd er af was gehaald. Via het dorpje trokken we de jungle in. Onmiddellijk begaven we ons tussen de groene bomen, kwekkerende vogels en hier en daar een schreeuwend aapje.Met onze gids trokken we dieper de jungle in. We klommen stijl omhoog en daalden vervolgens weer af. Niks was te zwaar. De mooie ongerepte omgeving gaf ons genoeg zuurstof. Ik waande mij in de film Jungle Book. Het decor was er enorm geschikt voor. Overal waar je keek, zag je bamboe, groene jungle en tropische palmbomen. De zon zorgde voor mooie lichtflitsen tussen de bomen door. Na een paar uur begon onze gids bananenbladen en bamboestokken te verzamelen. Van de bananenbladen maakte hij een tafel. Vervolgens dook hij de jungle weer in en kwam hij terug met groene planten, fruit, noten en een rups. De bamboestok vulde hij met water. Daarin gooide hij de groene planten, wat bamboevlees, kruiden, noten en wat noedels. Zijn vriend stookte een vuurtje. De bamboestok werd als een pan op het vuur gezet. Toen het water begon te koken, stak de gids de rups in het vuur. Deze begon een beetje te bewegen maar stopte na twee seconden. De rups begon er knapperig uit te zien en het water met de ingredienten begon op een soep te lijken. Van stukken bananenblad maakte onze gids lepels. De soep werd in een half opengemaakte bamboestok geserveerd en de rups werd in vier stukken gesneden. Ik nam het kontje. De smurrie aan de binnenkant had de structuur van dik opgeklopte slagroom. De buitenkant was crispy. In zijn totaliteit was dit een lekker hapje. De soep was ook goed te doen. Het gaf een kick dat alles wat we aten en gebruikten uit de natuur kwam. We hoefden ook niks op te ruimen. Alles werd in de bananenbladeren gerold en aan de kant gelegd.
Na de lunch vervolgden we de trekking. Na negen kilometer te hebben gehiked, kwamen we aan in een heel back to basic dorpje. Dit was het dorpje waar we zouden gaan overnachten. We wasten onszelf en onze kleding in de rivier. De wc was een gat in de grond. Dieren en kinderen renden vrolijk rond door het dorp. Moeders en vaders zorgden voor het eten. Er werd gekookt op een groot vuur in de bamboehut, waarin iedereen woont. De plek waar we sliepen was dezelfde plek als waar we aten. De dorpelingen gingen vroeg slapen. Om negen uur was het overal stil. Wij sliepen op een dun matrasje dat op een van hout in elkaar geknutseld bed lag. Aan de andere kant van de bamboemuur lag op vijf vierkante meter een familie bestaande uit twee kinderen en twee volwassenen. Om zes uur werd ik wakker van een keihard gillend varken. Ik wilde het niet horen maar na wat gerommel en extra hard gegil was het varken stil. The hard life! Gelukkig hadden we als ontbijt een ei gecombineerd met sperziebonen en rijst. Na het ontbijt begon onze tweede trekking van zes uur. We passeerden mooi kletterende watervallen en genoten van het wilde oerwoud om ons heen. Hiken onderschatte ik een beetje, want het was focking zwaar. Maar wel ontzettend tof en leerzaam!