Fem in Fabuleaux FantAsia -deel4

Door: Femage

Geplaatst op May 7, 2010

Stelt u zich voor:
's Werelds grootste kinderboerderij -kippen, varkens,
geiten overal in vrijheid-, dat gecombineerd met een
historisch openluchtmuseum -water halen uit de put,
koken op vuur en electriciteit alleen in de hut van de
chief-. U bent aangekomen in Laos. Welkom in een van
de vele kleine noordelijke bergdorpjes. U slaapt
temidden van een gehele familie in hun leefruimte en
als u nu wakker wordt, u opent uw ogen, dan ziet u
zo'n 20 nieuwsgierig starende kinderogen en de mooiste
glimlachen -wel met verrotte tandjes natuurlijk- zo uw
kant op komen.

Dit waren mijn eerste dagen hier, vanuit hysterisch
China regelrecht het pure Laosleven in. Tijdens de
2daagse trek was het favoriete onderwerp van mijn gids
niet zozeer de hilltribes die we bezochten maar meer
zijn liefde voor raketten, zijn eigen gebouwde
welteverstaan. Zo bleek er een enorm rocketfestival te
zijn waar we dan ook de 2e dag per tractor als een
malle naartoe zijn gesjeesd, zodat mijn gids -lees de
trots in mn woorden-, mijn gids de koning van het
festival kon zijn want hij, mijn gids, had maar liefst
3 raketten gebouwd! En ik zag vele de lucht in gaan
maar nog meer zag ik de hoeveelheid LaoLao -eigen van
sticky rice gemaakte, zeer sterke alcoholische drank
die eenmaal aangeboden, en dat gebeurt vaak, je niet
mag weigeren...- verdwijnen in de mensen net als de
regen in de grond waardoor het een uitbundig gillende
mensenmassa-modderpoel werd.

Zo ging ik van de dorpen naar de steden, die bestaan
uit 3 straten, zichtbaar beinvoed door la douche
France, en 57 tempels. Gemiddeld. Boeddhisme is hier
groot en ik, met mn soms wat naieve kijk, dacht nog zo
dat al die monnikken (met dubbel n en dubbel
k!)trachtten verlichting te vinden in zichzelf... Na
wat gesprekken zo hier en daar met oranje gewaade
jongens blijkt dat de voornaamste reden van hun
monnik-zijn de gratis educatie is. Terwijl de mobiele
telefoon tevoorschijn wordt gehaald proberen ze hun
hoe-te-flirten-in-het-engels op mij uit. In het
internetcafe opent een monnik mail van z'n
nieuwgemaakte buitenlandse vriend. De vriend heeft hem
belooft te helpen met zijn verdere studie en de monnik
vraagt mij hoeveel kip 68 dollar is, in z'n ogen zie
ik de hoop zojuist miljonair te zijn geworden...

Laos is een arm land, bovendien zijn hier geheimelijk
en soms een beetje per ongeluk -oeps Amerika- de
meeste bommen ter wereld geland. Tsja, uhm sorry,
let's not talk about this one, sand erover and door!
Het was immers geheim...toch! Wonderbaarlijk lijkt er
niks ter wereld sterk genoeg om de lach der Laosiaten
van het gezicht te krijgen. Of dat komt door de LaoLao
of toch de boeddhistische instelling, het maakt ze tot
mooi volk.
En feesten weten ze te vieren. Het meest hysterische
festijn was Lao New Year. Dit houdt in dat je 3 dagen
lang bij elke stap die je zet zo nat mogelijk wordt
gegooid. Voor extra pret krijg je een laag bloem in je
smoel en wat handen vol zwarte en rode verf over je
lijf. Rivaliserende trucks volgepropt met natte,
springende, gillende mensen, als in slow motion gaat
het groen en roze gekleurde water door de lucht om
neer te storten op iedereen die toch al zeiknat is. Ik
ging gewapend met supersoocer maar verloor het van de
emmers. Gelukkig nieuwjaar!

Zo reisde ik dus van noord naar zuid langs kilometers
gekapt bos, bergen plastic langs de hobbelige wegen en
in bussen waarbij je denkt: waarom, waarom in
godsnaam, stoppen we nou voor de 500ste keer na net
weer 5 minuten te hebben gereden wetende dat je nog
zo'n 10 uur hebt te gaan...Aha, ja natuurlijk, om een
geit in het onderruim te proppen.
Voertuigen moeten vol voordat ze gaan en vol is niet
zoals sommige politici Nederland vinden, nee, vol hier
is echt vol. Kippen onder je, zelf zittend op een
bankje met je knieen tegen je kin want voeten op
zakken rijst, leunend tegen een tandloze mevrouw die
de hele weg gezellig tegen je kletst...in Lao...En dan
kan er nog meer bij!

Wat een land. Met onweersbuien zo gigantisch, grotten
die je doen denken dat je vaart in het binnenste van
een walvis, zonsondergangen die betoveren en
hangmatten waar je nooit meer uit wilt. Maar mijn
visum kwam ten einde dus bracht het relaxte zuiden van
Laos-luilekkerland me naar Cambodja, het land met
verschrikkingen der zeer recente geschiedenis.
Hier ben ik nu een week en moet eerst de dingen laten
bezinken voordat ik het in woorden kan bevatten. Maar
wat ik wel besef en graag als wijze les wil meegeven
-jaja, denk aan amerikaanse afsluiters van
monsterlijke praat/vechtprogramma's a la Jerry
Springer, wie kent hm niet, love yourself and each
other- maar echt: stop het gezeur en geniet van de
vrijheid en de keus die je hebt te leven zoals je zelf
wilt! Dat was hm :-)
Dan laat ik u nu weer gaan tot dat wat de global
warming u brengt: zon. Heb het goed!

Kussie Fem