Aan de oostkust van het Issykulmeer vind je nog sanatoria uit de Sovjettijd. Ze hebben hun oude glorie weliswaar verloren maar zijn nog steeds absoluut een bezoek waard. Baddames in verpleegster-outfit begeleiden oude Kirgiezen naar de verschillende badsessies. De gasten wonen in een soort 'flatgebouwen-hotels', vaak hele gezinnen op één kamer. Er is een grote kantine waar iedereen - bij het klinken van de sireneachtige schoolbel - naartoe gaat. Dikke dames in gebloemde schorten scheppen een ondefinieerbaar prutje op de borden en de mensen nemen plaats aan lange tafels. De mannen dragen trots hun Kirgiese filthoed, die de sneeuwbedekte toppen symboliseert, en hun oude medailles en ordetekens uit de Sovjettijd die hun verdiensten aan het vaderland weerspiegelen. Het lijkt een beejte op de scenens uit de film ´Good bye Lenin´. Deze mensen ingnoreren het feit dat in 1991 het ijzeren gordijn is gevallen. Aanvaarding van dat feit zou in principe betekenen dat ze al hun waarden en normen, alles wat ´goed´ was, waarvoor zij zich hebben ingezet een leven lang, te ontkennen. Zij zouden bij wijze van speken zichzelf moeten ontkennen. Het is een eenmalige belevenis om hier een dag en nacht door te brengen en de sfeer van weleer op te snuiven.