Van Turkestan naar Shymkent

Door: MaartenK

Geplaatst op Aug 13, 2012

De grootste reisdagen zitten er eventjes op: het tempo gaat gelukkig wat omlaag, maar de temperatuur schiet omhoog!

Turkestan
Als de trein rond tien uur 's ochtends op station Turkestan aankomt twijfel ik of dit wel klopt, het is maar een klein stationnetje in ogenschijnlijk een klein dorpje, het is dan ook maar een buitenwijk. Een taxi brengt me vier kilometer verder naar mijn hotel aan het centrale plein van deze historische stad aan de Zijderoute. Daarvan merk je overigens buiten verwijzinen in het museum niet veel: belangrijkste attractie is het mausoleum van de grote heiligman Kozha Akhmed Yasaui: een groot en imposant bouwwerk uit de veertiende eeuw. Het is indrukwekkend, jammer is dat het in de steigers staat vanwege renovatiewerkzaamheden. Maar daardoor kan ik wel gratis naar binnen, da's toch ook mooi!

Na dagen dat het wel meeviel met de warmte begint het hier richting Zuid-Kazachstan echt warm te worden. Het tempo lijkt hier ook een stuk lager te liggen, wat ook maakt dat ik heel relaxed de lokale bazaar kan verkennen zonder lastig gevallen te worden om allerlei rotzooi te kopen. Ik probeer de volgende ochtend voor de ergste warmte begint een rondje hardlopen. Lekker om even te bewegen, maar het is hier al vroeg heet! Als ik twee uur later op de bus naar Shymkent zit te wachten zie ik dat niemand hier zonder koud water rondloopt, met uitzondering van de kinderen, die allemaal ijsjes lijken te hebben. Blijkbaar ben ik niet de enige die het warm vind... De bus rijdt in vier uur naar Shymkent en houdt voor ventilatie de deur zo veel mogelijk open. Alleen als de stofwolken door de talloze wegwerkzaamheden (alleen maar Chinese bedrijven, valt me op) zo erg worden dat ademen niet goed meer gaat sluit de chauffeur de deur. Dat gebeurt nogal eens.

Shymkent
Na de stoffige wegen is het groene en prettige Shymkent een welkome afwisseling! Parkjes zijn over de hele stad te vinden en water komt daar overal uit sprinklers omhoog. Ook in de straten is veel groen en dat zorgt gelukkig ook voor de nodige schaduw, want de temperatuur zit niet ver onder de veertig graden Celsius. Voor verkoeling zoek ik de air-conditioning van de lokale versie van de Mega-mall op, waar net als in Aktobe in alle openheid een ijsbaan in het midden van het winkelcentrum is. Bizar!

Op zaterdagochtend heeft de lokale jeugd nog school, maar 's middags zijn ze vrij. Bij één van de grote standbeelden in de stad wordt ik aangesproken door een jongen van zestien jaar die door zijn vriendjes en vriendinnetjes uitgedaagd lijkt te zijn om me aan te spreken. Waar ik vandaan kom en honderd andere vragen, maar het is lief en goed bedoeld. Ze hebben vandaag na 12 weken hun vak wiskunde afgerond en zijn daarom aan het vieren met cola. Ik drink een plastic bekertje mee en maak kennis met de lokale jeugd. Mijn beperkte Russisch wordt iets beter, want ze leren me een paar woorden en het jongetje en meisje met de meeste durf oefenen hun Engels op me. De rest kijkt vol ontzag toe, maar liefst zonder mij recht in de ogen te kijken. Intrigerend en leuk!
Later op de dag eet ik shaslik in een eettentje en raak aan de praat met een Kazach die hier voor het weekend is. Hij weet veel van de geschiedenis van Nederland en vraagt honderduit hoe het nu echt zit met drugs, homo's en hoeren. Een leuk gesprek met veel ongeloof, maar wel met meer diepgang, begrip en interesse dan ik gewend ben in landen waar deze onderwerpen eigenlijk nog taboe zijn. De andere kant van de medaille is laat op de avond: na een vreemd telefoontje naar mijn hotelkamer ('you want girl?' waarop ik duidelijk aangeef dat niet te willen), klopt er 15 minuten later een meisje aan die haar diensten aanbiedt. Ik stuur haar zo boos weg dat ik er veer geen last meer van heb: these things happen...
Shymkent is gewoon een stad zoals zovelen, maar ondertussen ook niet. Het is hier (overdag) heerlijk: groen, relaxed, en omdat er geen toeristische attracties zijn, wordt je niet als toerist behandeld. Heerlijk!