Astana is een nogal kunstmatige plek, waar het ontbreekt aan sfeer en karakter. Dit wordt echter ruimschoots gecompenseerd door de extravagante wijze waarop gebouwen, bruggen en parken zijn verlicht. Overdag is de stad sfeerloos, maar tegen de avond gaat de feestverlichting aan en zijn er mensen die er net als ik van genieten. Hele gebouwen zijn voorzien van displays en veranderen doorlopend van kleur en beeld. Op weer andere gebouwen lopen doorlopend teksten voorbij. Ik zou er knettergek van worden als ik achter een van die ramen zou wonen. Maar voor mij als toeschouwer is het fantastisch. Zelfs de moderne architectuur is ’s avonds op haar mooist: tegen een zwarte hemel kleuren ze rood, geel, groen en blauw en alles daartussenin.