Roadtrippin naar Wadi Rum

Door: Pascal026

Geplaatst op Jan 26, 2010

pff, 6 uur 's ochtends, weer een veel te vroeg alarm. Snel ontbijt en op naar de servicebus(soort van taxi busje maar dan zonder meter met een vaste goedkope prijs). Het ding zat stampvol maar gelukkig nog 1 bankje vrij voorin voor mij alleen, tenminste nog iets van beenruimte de komende vijf uur. Niet verkeerd. Helaas, de chauffeur doet echter ook nog een beetje zwart bijklussen als schoolbuschauffeur en na 5 minuten stappen er 8 kleine Jordanietjes binnen. Het duurt ff, maar na 2 minuten besluit de dapperste kleine woestijnkrijger dat ik er toch vrij ongevaarlijk uitzie en gaat naast me zitten. Ondanks zijn gebrek aan lengte kostte het me toch weer mijn beenruimte. Gelukkig is de school vlakbij en kan ik weer gezwind mijn benen over de lengte neerleggen. Het landschap veranderd ondertussen langzaam. In de snel vervagende ochtendmist verdwijnen de grijze bergen en komt langzaam de rode woestijn in zicht. Ondertussen dommel ik weg op de klanken van mijn Ipod. Nog maar 4 uur rijden. Heerlijk die rust.
Mijmerend op de klanken van Snow Patrols Shut Eyes gaat in ene het luchtalarm af direct gevolgd door een noodstop tot een slakkegangetje. Vallen de Duitsers binnen, zwangere kameel op de weg, aardbeving? Niets van dit alles; No worries my friend, radar detector, no fines for me. Koos Spee heeft hier blijkbaar ook toegeslagen. Met Highway to Hell op de Ipod geeft de chauffeur weer plankgas. Gelukkig ben ik niet bijgelovig.